Nieuwe president moet zorgen voor schuldverlichting, integratie en gelijkheid

Lucio Gutiérrez, een gepensioneerde legerkolonel, won de beslissende ronde van de Ecuadoraanse verkiezingen in november van vorig jaar als kandidaat van de alliantie tussen zijn Partij voor een Patriottische Samenleving en de indiaanse Pachakutik-beweging. Hij haalde het maar nipt van zijn rivaal Alvaro Noboa, een bananenbaron. De inhuldigingsceremonie van de president zal worden bijgewoond door ongeveer 1300 mensen, onder wie ook vele nationale en internationale genodigden en staatshoofden. President Gonzalo Sánchez de Lozada van Bolivia zal aanwezig zijn, net als Ricardo Lagos van Chili, Alvaro Uribe uit Colombia, Francisco Flores uit El Salvador, Alejandro Toledo uit Peru, Hugo Chávez uit Venezuela en ook kroonprins Felipe de Bourbon van Spanje.

Op 11 februari heeft Gutiérrez een afspraak met George W. Bush in Washington. Hij wil er steun vragen voor een akkoord met het Internationaal Muntfonds. Volgens de kersverse president vormt de buitenlandse schuld van zijn land een kritiek sociaal en humanitair probleem. Ik zal president Bush meedelen dat Ecuador een politiek antwoord wil zoals Duitsland dat in 1953 heeft gekregen, aldus Gutiérrez. Na de Tweede Wereldoorlog kon Duitsland geen greep krijgen op zijn schulden en vroeg het om eerst te mogen groeien om dan later te kunnen terugbetalen. Die creatieve oplossing was gunstig voor beide zijden, kijk maar eens waar Duitsland vandaag staat. Wij hebben een gelijkaardig initiatief nodig voor Ecuador, want anders zullen onze inspanningen om de economische en sociale problemen op te lossen niet volstaan om vooruitgang te boeken.

Gutiérrez zal het met Bush zeker ook hebben over de negatieve gevolgen van het Plan Colombia, de grootschalige campagne tegen de drughandel die deels met Amerikaans geld gefinancierd wordt. De militaire basis in de noordwestelijke haven Manta, die in 1999 door toenmalig president Jamil Mahuad aan de VS is overgedragen, mag volgens Gutiérrez alleen worden gebruikt voor de strijd tegen de drughandel in het Andesgebied. Wij steunen die strijd en daarom zijn de basis en de infrastructuur ook afgestaan, maar zij mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt.

Op het vlak van de handel wil Gutiérrez voorrang geven aan de integratie van de Gemeenschap van Andeslanden (CAN), bestaande uit Ecuador, Bolivia, Colombia, Peru en Venezuela, en ook van het hele Zuid-Amerikaanse continent vooraleer te komen tot de Amerikaanse Vrijhandelszone FTAA. We willen eerst vooral samenwerken met de andere Andeslanden en dan de integratie uitbreiden tot de rest van Zuid-Amerika. We hebben trouwens ook al contacten gelegd om toe te treden tot de Mercosur, de Gemeenschappelijke markt met Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay. Pas daarna zullen we besluiten of we toetreden tot FTAA. Gutiérrez meent dat de oprichting van de FTAA een beslissing moet zijn die alle Latijns-Amerikaanse landen in consensus nemen, want een individuele toetreding zou volgens hem schadelijk zijn voor de sociale en economische toekomst van de regio.

In eigen land zal Gutiérrez het allerminst gemakkelijk krijgen. In het parlement staat de oppositie in haar geheel sterker dan de regerende alliantie. Zo zijn de oppositiepartijen erin geslaagd de leidende functies in de wetgevende macht naar zich toe te halen en hebben zij ook alle leden van het Hooggerechtshof en twee leden van het Grondwettelijk Hof aangeduid. De oppositie bestaat uit de rechtse Sociaal-Christelijke Partij, twee centrumpartijen, het sociaal-democratische Democratisch Links en de Socialistische Partij. De parlementsleden die aan de kant van de aantredende regering van Gutiérrez staan, vertegenwoordigen de alliantie van zijn partij en de Pachakutik-beweging en daarnaast ook nog de marxistisch geïnspireerde Democratische Volksbeweging en de populistische Ecuadoraanse Roldosista-Partij. Volgens sommige deskundigen kan deze polarisatie leiden tot een situatie die vergelijkbaar is met die in Venezuela, waar de regering en de oppositie het land ook min of meer in tweeën hebben verdeeld. Zij vrezen een conflict tussen de nieuwe regering en de traditionele partijen, die meer vertegenwoordigers hebben in het Congres dan de toekomstige regering van Gutiérrez.

De nieuwe president vindt het bestaan van een sterke oppositie evenwel een goede zaak, omdat het zijn regering zal dwingen voorzichtiger tewerk te gaan, met meer transparantie en in voortdurend contact met de Ecuadoraanse bevolking. De ministers moeten voeling houden met de bevolking om te weten wat de mensen willen, want daarom regeren wij toch dit land, aldus Gutiérrez. De geprivilegieerde groepen in dit land hebben te veel macht. Het wordt tijd dat de armen kunnen hopen op betere tijden en daar zullen we ons dan ook ten volle voor inzetten.