"Occupy Wall Street voert oude strijd op nieuwe manier"

“Wat deze beweging revolutionair maakt, zijn nieuwe organisatiestructuren die nog niet uitgeprobeerd zijn”, verklaart de 25-jarige activiste Mary Clinton, die op 17 september mee aan de wieg stond van Occupy Wall Street. Ze sprak op het congres Young Workers & Organizers: Confronting a Failed Economy, dat zaterdag in New York plaatsvond aan het Murphy Institute for Worker Education and Labor Studies.

Clinton hielp de grootste federatie van Amerikaanse vakbonden (AFL-CIO) aan boord van het Occupy-protest. Maar ze verduidelijkte snel dat deze beweging geen nieuwe trend is van de voorbij zestig dagen, maar in het verlengde ligt van een decennialange strijd.

Vakbondslid Alvin Ramnarain, een andere spreker, is het daarmee eens. Wel nieuw volgens hem is de tactiek en manier waarop de zaken in een stroomversnelling raakten. “Jonge mensen kwamen op straat om verandering op gang te brengen. Ik denk dat het de eerste keer is dat een collectieve actie een dergelijke interesse opwekt in het hele land. De timing is daarbij natuurlijk belangrijk.”

Leiders

Julia Getzel, schrijnwerker en lid van de Vakvereniging voor Schrijnwerkers in New York, meent dat Occupy Wall Street kijkt naar alle zaken die succesvol waren in het verleden en daaruit kiest wat de huidige problemen kan oplossen. “Er is een ongelooflijke ongelijkheid op het vlak van rijkdom. Vandaag hebben we nieuwe technologie om deze boodschap te verspreiden en zoeken we naar de wortel van het probleem”, verklaart ze.

De studenten en vakbondsleden op het congres stelden zich wel vragen bij de geloofwaardigheid van een beweging zonder leiders. Een student verklaarde dat het hele concept hem angst inboezemt, omdat hij niet gelooft dat iets bestempelen als “leiderloos” het ook leiderloos maakt.

“Het protest moet leiderloos blijven omdat het nog in zijn kinderschoenen staat”, vindt Getzel. “Een leider van de beweging zou zijn eigen standpunt hebben en niet langer de 99 procent vertegenwoordigen”, zegt ze aan IPS.

Hoop

Volgens David Pedulla, een 29-jarige student sociologie aan de Princeton-universiteit, zijn de meest prangende kwesties voor jongeren vandaag de werkloosheid en de toenemende schuldenlast.

“Ik was echt geïnspireerd door de complexiteit en eerlijkheid waarmee mensen hier praatten over strategieën voor sociale verandering. Maar ik stap niet buiten met concrete antwoorden, wel met hoop en vertrouwen dat de antwoorden zullen komen als we maar de juiste vragen blijven stellen”, aldus Pedulla.

“Ik geloof dat Occupy Wall Street de eerste jongerenbeweging is in mijn leven die de hand reikt naar de vakbonden”, zegt Frances Fox Piven, hoogleraar politieke wetenschappen en sociologie aan de City University van New York. “De beweging heeft veel morele steun en enthousiasme gegeven aan voortdurende gevechten. Maar we moeten strijdvaardiger worden en de vakbonden nauwer betrekken, anders krijgen mensen het gevoel dat de klad erin komt.”