Op vakantie in moeilijke landen

Molvania

In de categorie leuke reisgidsen kan ik u van harte “Molvania” aanbevelen. Voor u aan uzelf gaat twijfelen: Molvania is een verzonnen land dat ergens tussen de Balkan en Centraal-Azië zou kunnen liggen. De gelijknamige reisgids is een schitterende parodie op het Lonely Planet-universum. In dezelfde reeks is er intussen ook” Viva San Sombrero” (een bijeengefantaseerde bananenrepubliek waar zeker Puerto Polluto “vaut le détour”) en “Phaic Tan”, iets Thailandoïde. Voor meer informatie: www.jetlagtravel.com

Omdat een stukje van mijn hart ergens in de Balkan ligt heb ik “Molvania” al een aantal jaren in de buurt van mijn nachtkastje liggen. Ah, Molvania, “a land untouched by modern dentistry”. Er staan stadsplannen in, woordenlijsten, nationale geschiedenis, dubieuze foto’s, restaurant- en hoteltips (“with a sweeping view of the appartment block nextdoor”).

Ook niet te missen is pakweg de beroemde kerncentrale van Gyorik, “one of the oldest in Europe, with some cracks dating back to the 1960’s”. Ik schiet nog altijd in de lach bij het grondplan van het Molviniaanse parlement in de hoofdstad Lutenblag, met een prominente plaats voor een “gun rack” en een “firing squad wall”. Ik zou er al lang heen gereisd zijn, ware het niet dat er een vertrektaks van 3000 dollar van kracht is… Je raakt wel in Molvania, maar je komt er niet meer uit.

Afdingen in tien lessen

Jelle Brandt Corstius heeft net ook een vermakelijk boek uit: “Universele reisgids voor moeilijke landen”. Brandt Corstius was correspondent in Rusland, presenteerde twee seizoenen lang “Zomergasten” op de VPRO en komt in het najaar met een televisiereeks over India, waarvoor hij dus langdurig gereisd heeft in dat “moeilijke land”.

Afdingen in tien lessen (mijn dochtertje noemde het vorige zomer “afdingelen”), het fenomeen kakkerlak (“een vakantie in een moeilijk land is niet compleet zonder”), welke rij te kiezen voor de paspoortcontrole, soorten prostituées, types medereizigers (de Ultieme Aangepaste Westerling is de meest onuitstaanbare die je kan tegenkomen), diarree, types wc, verwarrende handgebaren: het komt allemaal aan bod.

Opvallend is ook dat Brandt Corstius een lans breekt om zeker niet “de dominee te gaan uithangen”, en je bovenmatig te storen aan dingen die inboorlingen van moeilijke landen nu eenmaal doen. Misschien alleen toepasselijk op Nederlandse globetrotters (die het “altijd beter weten”), maar misschien ook niet. Je bent te gast in iemand anders land, gedraag je er naar. When in Rome, do as the Romans. 

Waar loopt een mens?

Maar ik blijf het eigenaardig vinden, die consumptiedrang voor verre einders en zogenoemde authenticiteit, de grootste illusie van al. Kent u ze ook, die mensen die vorig jaar “Peru gedaan hebben” en dit jaar twijfelen tussen Cambodja of Kenia? Brr. 

Vakantie is een mensenrecht, ja, maar het is ook een evenwichtsoefening. Schrob je je geweten schoon door CO2-compensatie te kopen voor je vliegmijlen? En wat hou je eigenlijk over van zo’n wekenlang gehos door moeilijke landen, behalve een paar honderd digitale beelden en een handgeknoopt tapijtje?

Om Blaise Pascal te citeren: “Tout le malheur des hommes vient d’une seule chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre”.

Ik ga deze zomer wat Belgische euro’s injecteren in de Griekse economie. Als dat geen fijn plan is. In ruil wil ik de Olympus op in dat “moeilijke land”.