Open brief aan Marine Le Pen

Mevrouw, de bookmakers van de Franse politiek geven u een hoge score in de wedren naar de Franse presidentsverkiezingen van 2012. Sommigen voorspellen zelfs een succes bij de tweede ronde (met 24 procent van de stemmen voor het Front Nationale).
Genoeg stof om de opgang van extreem rechts in Frankrijk tot voorpaginanieuws te maken van de kranten en tot agendapunt nummer één van de traditionele politieke partijen.

  • Mehmet Koksal

 “Peilingen hebben hetzelfde effect als een minirok: ze doen dromen, maar bedekken het essentiële”, zei de Franse ex-minister Alexandre Sanguinetti. En hij had geen ongelijk. Wie ongelijk heeft, zijn zij  die nog steeds niet doorhebben dat Frankrijk geleidelijk verschuift naar een steeds extremistischer rechts.

Het essentiële in uw opmars in de media, mevrouw Le Pen, is niet uw persoonlijke score maar de toestand in de politieke wereld van Sarkozy-land: een republikeins rechts, gefascineerd door het bling-bling van zijn kleine president en gedomineerd door de arrogantie van een diplomatie die intussen ingehaald is door de gebeurtenissen in het Midden-Oosten, tegenover een verdeeld links dat eigenlijk maar één hoop koestert, namelijk de terugkeer van de directeur van het IMF, geïnstalleerd door…Nicolas Sarkozy.  In die deprimerende context, mevrouw Le Pen, verbaast uw hoge score mij niets. Vooral niet wanneer u zinnens was om ons de oude sausjes terug op te dienen, die men al geproefd heeft in de andere Europese landen.

Echt waar, bespaar ons de slechte remake van de film “het multiculturalisme is een mislukking”, zoals Merkel, Leterme, Cameron en Sarkozy (die experts in mislukkingen) het voortdurend herhalen, zonder ook maar iets begrepen te hebben van het Europese multiculturele model. Inderdaad, we kennen het einde van dat verhaal, en vooral de conclusies die daar meestal bij gesuggereerd worden: het is de schuld van de buitenlanders, die in hun koffers geen integratiepolitiek hebben meegebracht.

Moeten we opnieuw dat vervallen gerecht doorslikken, over “het gevaar van de islamisering van Frankrijk en Europa” , in de lijn van uw vrienden Geert Wilders of Filip De Winter? Deze specialisten in de islam zonder ooit een voet in de moskee binnengezet te hebben? Het einde van dat verhaal is gekend: het is de schuld van de moslims, die de vrijheid van eredienst willen uitoefenen.

Gaat u de angst oprakelen voor “de invasie van migranten uit het Midden-Oosten”, zoals president Sarkozy volop aan het doen is?  Het einde van dit verhaal is gekend: het is de schuld van de Arabieren, die in opstand komen tegen hun dictaturen.

Moet men het debat over de deportatie van de Roma naar Roemenië nieuw leven inblazen?  Het einde van dit verhaal is gekend: het is de schuld van de armen die werk en een onderdak zoeken.

Tot slot, dit populistisch racisme dat langzaam aan binnensijpelt,  zou wel eens veel overtuigender en doeltreffender kunnen zijn voor een Frankrijk die zich voortdurend bevraagt over zijn nationale identiteit. Het is niet echt die kleine blondine die alles aan haar vader te danken heeft, die me bang maakt, maar wel de besmetting van dit populistisch racisme op de Europese beleidsmakers.

Mehmet Koksal is onafhankelijk journalist

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.