"Orgaanhandel moet aan banden"

Opkomend “transplantatietoerisme” en andere mistoestanden maken een internationale regelgeving voor de orgaanhandel almaar dringender. Dat blijkt uit een studie die besteld is door de Verenigde Naties en de Raad van Europa. De markt van menselijke organen, vooral nieren en levers, blijft maar groeien.
Het Mondiaal Observatorium voor Donatie en Transplantatie schat dat jaarlijks bijna 100.000 patiënten een orgaantransplantatie krijgen – 65.000 nieren, 20.000 levers en ongeveer 5.300 harten. Het aantal transplantaties van weefsels als hartkleppen ligt nog veel hoger, hoewel daar geen officiële cijfers voor zijn.

Armoede


Volgens de studie die gisteren (13 oktober) werd gepubliceerd, neemt de handel ook de vorm aan van “transplantatietoerisme”. Patiënten uit rijke landen reizen naar armere landen om er een orgaantransplantatie te krijgen. Vaak beschikken die landen niet of nauwelijks over een juridisch kader om de verkoop van organen te regelen en die regels af te dwingen.
“Het tekort aan menselijke organen in combinatie met armoede creëert een markt”, zegt Arthur Caplan, professor aan de Universiteit van Pennsylvania en medeauteur van de studie. In het rapport worden geen namen genoemd, maar staat wel dat “Zuid-Amerikaanse en Aziatische landen organen van overleden donoren aanbieden op commerciële basis aan buitenlanders die een transplantatie nodig hebben.”
“Er is een welbekend voorbeeld van een Aziatisch land waar organen van geëxecuteerde gevangenen gebruikt zouden zijn voor de meerderheid van de transplantaties die in dat land uitgevoerd zijn”, stelt het rapport. Er zijn heel wat twijfels over de geldigheid van de toestemming van terdoodveroordeelden. Ook het feit dat de organen vooral naar buitenlanders gegaan zijn, zorgt ervoor dat de praktijk als een speciale vorm van orgaanhandel gezien kan worden.
Daarom is een nieuwe internationale conventie nodig om “handel in organen, weefsel en cellen te voorkomen,” zegt de studie, die besteld is door de VN en de Raad van Europa. Wetten en regelgeving zijn volgens de auteurs een cruciale basis voor orgaandonatie en transplantatie.
Wanneer de Algemene Vergadering van de VN zo’n conventie zal opstellen, is nog onduidelijk. “We hopen dat het zo snel mogelijk op de agenda komt”, zegt Rachel Mayanja, de speciale rapporteur voor genderthema’s. Volgens Mayanja zijn vooral vrouwen en kinderen het slachtoffer van de praktijken.

Definitie


Carmen Prior, openbaar aanklager in Oostenrijk en medeauteur van de studie, zegt dat er dringend nood is aan een internationale definitie van orgaanhandel. Die definitie moet gebaseerd zijn op drie basisprincipes: voorkomen, beschermen en vervolgen.
De studie wijst erop dat er op het niveau van de Verenigde Naties geen wettelijk bindend instrument is om financieel winstbejag op basis van menselijke organen tegen te gaan.
In 1991 keurde de Werelgezondheidsorganisatie (WHO) wel een aantal “richtlijnen op het vlak van menselijke orgaantransplantatie” goed. Daarin staat onder meer dat er geen geld geschonken of ontvangen mag worden. Er is ook bijzondere aandacht voor de bescherming van minderjarigen en andere voor dwang kwetsbare groepen.
Hoewel ze niet wettelijk bindend zijn, zijn die principes overgenomen in veel beroepsnormen en wetten. Ze zijn zo goed als algemeen aanvaard, voeren de auteurs van het rapport aan.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.