Pakistan: Wederopbouw vanuit de basis

Een gesprek met Arif Hasan, Pakistaans stedenbouwkundig architect van internationale faam en nauw betrokken bij de wederopbouw in de regio.

Eerste hulp te midden van de chaos


“De eerste bekommernis was voedsel en medische zorgen voor de slachtoffers. De hospitalen konden het aantal gewonden niet aan. Een groot deel van de klinieken in de regio werd ook vernield. De gewonden moesten per helikopter overgebracht worden naar Islamabad en Karachi. Er moesten medische kampen opgezet worden voor hulp. Met de winter in aantocht moest er dringend gezocht worden naar tijdelijke verblijfplaatsen. Er is een indrukwekkend aanbod gekomen van hulp, van over de hele  wereld en van binnen Pakistan.
Vrachtwagens vol goederen die moesten gecoacht worden. Maar de wegen waren weggevallen en de toegang tot het gebied was nagenoeg onmogelijk. We hadden niet genoeg helikopters om iedereen snel te evacueren, waardoor toch nog veel mensen bezweken van ontbering en aan hun verwondingen.
Volgens de census van 1998 telde de regio 827.000 huizen, 58 procent hiervan permanente huizen, van cement en met zinken daken. De rest woningen, van klei en hout. 60 tot 70 procent hiervan  stortte in, 500.000 huizen werden vernield. Er waren plannen om de mensen voor de winter naar beneden te brengen in tijdelijke dorpen die de regering heeft opgericht. Maar die dorpen blijven leeg, mensen willen niet komen. Ze willen hun huizen en hun dieren niet achter laten.
Op vele plaatsen hebben mensen ook geen eigendomspapieren van hun grond. Dus ze vrezen dat, wanneer ze naar beneden komen, ze hun grond verliezen. Ze hebben hun oogst verloren, hun dieren, hun familie, en verkiezen liever daar te sterven. Op sommige plaatsen heb je zeer conservatieve moslimgemeenschappen die hun vrouwen niet willen meebrengen naar beneden, al is dat een kleine minderheid. In de rurale gebieden verkiezen de mensen bij hun familie te blijven, in de steden, zijn de meeste mensen weggetrokken naar familieleden en vrienden elders in het land.”

Crisismanagement van de regering


“De regering nodigde me uit voor overleg over de wederopbouw. Het idee was om nieuwe huizen te bouwen en bouwmaatschappijen stroomden van overal toe. Het is echter onmogelijk om op heel korte tijd zoveel huizen te bouwen, naast de scholen en andere openbare gebouwen. Alleen al van materiaalbenodigdheden is dit een onmogelijke opdracht. Er is toen overeen gekomen om de mensen zelf hun huizen te laten bouwen, aardschokbestendig en  voor een deel met recuperatie van het bruikbare materiaal uit het puin. Zij hebben schrijnwerkers, metsers, elektriciens, zij hebben de kennis. Er was een principieel akkoord voor deze aanpak, maar uiteindelijk werd het plan gekaapt door de grote maatschappijen en hun onderaannemers.
Niet alleen ging het idee van participatie van de bevolking daardoor verloren, het wordt allemaal ook veel duurder. Ook de lokale infrastructuur, zoals watervoorziening, moest hersteld worden maar als je dat niet kan doen via de lokale besturen, vergt het twintig jaar om dit te realiseren. Die betrokkenheid van de gemeenschappen is dus cruciaal. We hebben met ons project een programma uitgewerkt om die betrokkenheid te stimuleren, door per groep gezinnen werktuigen uit te delen, een drilmachine per gemeenschap, en per gezin twaalf  gegalvaniseerde ijzeren platen om, geïsoleerd met stro, een tijdelijk onderdak te bouwen. Eind maart kan dan het echte bouwseizoen beginnen.’

Het geld


“Het aanvaarden van leningen van internationale agentschappen vinden we niet echt opportuun. Pakistan krijgt enorme bijdragen van Armoede Bestrijdingsfondsen. Wij zagen geen enkele reden waarom die fondsen niet zouden aangewend mogen worden voor de hulpverlening en wederopbouw. Meer dan de helft van het geld dat is binnengekomen via de donorconferentie zijn leningen. Men opteert ervoor om al dat geld aan te nemen, “want dat is goed voor de economie”, om het groeitempo van 6 procent per jaar te kunnen aanhouden.
De regering deelt geld uit aan de slachtoffers. 100.000 roepies voor elk overleden familielid, 50.000 voor wie een lichaamsdeel is verloren, 25.000 roepies per gezin dat de winter moet doorkomen. Men laat hier de marktlogica primeren in plaats van naar de globale noden te kijken. Men geeft de mensen het geld, en laat de markt dan zijn werk doen. Eén van de problemen van deze aanpak is dat hierdoor de inflatie gestimuleerd wordt. De prijs van gegalvaniseerde platen is 100 procent gestegen in twee maanden tijd. Het had beter geweest via de lokale vakbondsraden te werken om het geldstromen te coördineren. Bovendien is de beste manier om corruptie tegen te gaan, de controle van onderuit. Je kan ook het slechte beheer van fondsen maar bestrijden als er ook een visie en een wederopbouwplan is van onderuit, en daar werken wij aan.’

Solidariteit en beeldvorming 


“De stroom van solidariteit die er binnen Pakistan op gang is gekomen, is indrukwekkend. We hadden geen dokters meer in Karachi, want die waren naar het rampgebied vertrokken. Maar dat gold ook voor andere beroepen. Er is in de media een echt debat op gang gekomen om te zoeken naar de verklaring voor die opvallende interne solidariteit, vooral van jongeren. Psychologen hebben verschillende antwoorden gegeven.
Maar één ervan is: “Jongeren hebben nood aan iets om zich voor in te zetten.”  Ze zijn al te lang gemarginaliseerd door dictators, ze zijn vervreemd geworden van de politiek. Ze hebben een reden nodig om zich in te zetten en de aardbeving heeft die reden gegeven. Wij zijn ook een zeer gefragmenteerde samenleving, van extreem fundamentalistische organisaties tot extreem feministische.  Maar in de hulp aan de aardbeving valt dat onderscheid weg, iedereen komt in beweging. De impact van de is dus groter en diepgaander dan alleen de fysieke, materiële schade, ook de samenleving zal er anders uit herrijzen.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.