Paradijs

Op zoek naar geluk zijn we allemaal, een leven lang. Sommigen gaan daar heel ver in. Zoals die Chinezen, met zestig waren ze om vanuit de verre provincie Fujian de oversteek te wagen naar Engeland, waar verwanten wonen die al thuis zijn in het Paradijs. Helaas, voor achtenvijftig van hen, geen beloofde land, geen hemel op aarde. Zij hebben de helletocht niet overleefd.
Natuurlijk is de verontwaardiging hier groot. De schuld voor een en ander wordt driftig heen en weer geschoven over het Kanaal. In Zeebrugge is niet genoeg gecontroleerd, in Dover is dan weer te lang gewacht om de container te openen. En in ‘t algemeen, zo menen onze politieke leiders, onder het genot van een goed glas wijn bij een stevig maal, moeten er betere afspraken gemaakt worden. De grenzen moeten nog steviger op slot voor al wie hier bij ons ongevraagd een graantje welvaart probeert mee te pikken. Mag dat wel, kun je zo krampachtig reageren op elke bedelaar die aan de poort klopt van ons rijkeluishuis? Wie het hart op de juiste plaats draagt, is geneigd over datzelfde hart te strijken en te zeggen, laat ze maar komen, de sukkelaars, we zien nog wel hoe we ze opvangen. Maar die goede zielen worden door de realo’s, de politiekers van alle pluimage, de altijd rekenende kleinburgers en de xenofobe De Winters gewoon afgeblokt. No pasarán.

Goed, het mag dus niet, nog niet. Alleen als het geboortencijfer nog verder daalt en onze oudjes nog ouder worden dan ze nu al zijn, en de pensioenlasten ondraaglijk zwaar gaan wegen op de schouders van onze schaarse kleinkinderen, dan, ja dan mogen de verstekelingen, de asielzoekers, de migranten weer gastarbeiders heten. En die zijn vanzelfsprekend welkom, die willen we zelfs gaan halen in hun arme vaderlanden, die mogen binnen via de voordeur in Zaventem, Schiphol of Heathrow, die hoeven dan echt niet meer in containers te kruipen.

Maar tot het zover gekomen is, wordt iedereen gevraagd op de door het lot of God aangewezen plek te blijven, Chinezen in China, Afrikanen in Afrika. En Koerden in Koerdistan. Bestond dat land maar, dan bleven ze allemaal daar, de eerste twintig jaar. Want daarna gaan ze toch weer emigreren, er is altijd wel een reden. Vraag het onze uitgeweken Vlamingen, Hollanders, Duitsers, Engelsen en Fransen maar. Het zit namelijk in onze genen: reizen en trekken, z’n geluk elders beproeven. Volksverhuizingen. Ooit zochten Hunnen, Kelten, Romeinen en Germanen hier een eigen plek. En later, eeuwen later, toen de boel daar in Gallië eindelijk een beetje weer gesetteld leek, gingen de Noormannen op pad. Ze schuimden ook onze rivieren af. In mijn geschiedenisboek stond dat ze tot in Leuven geraakten, en de boorden der Dijle rood kleurden van het bloed. Maar dat was voor de tijd van Tobback, die zou wel raad geweten hebben met al die onterechte uitvreters. Smijt ze in de Dijle, of in de Durme, en anders is er altijd nog dat kussentje. Of de container.En ten paradijze geleiden hen dan de engelen, soms in rijkswachteruniform.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.