Persvrijheid in Jemen

‘De overheid verbood onze krant, omdat we zouden sympathiseren met de afscheidingsbeweging. Maar het komt erop neer dat persvrijheid in Jemen niet bestaat’, zegt Basha Bashraheel, co-hoofdredacteur. ‘Wie kritisch is, krijgt te maken met intimidaties, die opgevoerd worden als je weigert te plooien. Informatie staat hier onder complete staatscontrole. De overheid heeft nu ook het internet ontdekt. Websites worden gebannen, Skype is afgevoerd.’ Over de rechtszaak zelf wil Basha niet veel kwijt, dat ligt te gevoelig.

In zijn speech op Eenheidsdag beloofde president Saleh amnestie voor journalisten en politieke gevangenen.

In Sana’a, in de Vrijheidswijk nabij het parlement, organiseert Tawakkol Karman, voorzitster van de organisatie Vrouwelijke Journalisten zonder Ketens al bijna een jaar wekelijkse demonstraties en sit-ins. Ze eisen de opheffing van de ban tegen Al Ayyam, meer persvrijheid en de vrijlating van gedetineerde journalisten. De amnestie-uitspraak van Saleh komt er een dikke week nadat de demonstranten hardhandig werden uiteengedreven en camera’s in beslag werden genomen. ‘Normaal ben ik niet geneigd om Salehs beloften te geloven. Maar deze keer heeft hij geen andere optie’, zegt Karman. ‘Het kalmeert de verhitte politieke gemoederen en moet de staat kosten besparen. Ik heb wel de sterkste twijfels of er een inhoudelijk debat over persvrijheid zal volgen.’

Karmans organisatie publiceerde recent het vijfde rapport over persvrijheid in Jemen. 2009 staat geboekstaafd als een gitzwart jaar voor de Jemenitische journalistiek. Dat vertaalde zich in nieuwe agressieve intimidatiemethoden tegen journalisten en 256 geweldplegingen. ‘De regering installeerde vorig jaar ook een speciale mediarechtbank, die gericht is op het criminaliseren van journalisten. Dat is illegaal en onaanvaardbaar, want je hebt voor die rechtbank geen schijn van kans. En het internet is een nieuwe afzetmarkt geworden. Wie een nieuwe site wil oprichten, betaalt 50.000 dollar voor licentierechten.’