Peru machteloos tegen verwachte El Niño-modder

Er is opnieuw een El Niño op weg naar
Latijns-Amerika, en de betrokken landen proberen zich zo goed mogelijk te
wapenen tegen de stortregens, stormen en overstromingen die het
klimaatfenomeen met zich meebrengt. Maar de Peruaanse regering weet nu al
dat ze niet genoeg zal kunnen ondernemen tegen het sluipende gevaar van de
modderstromen die door de overvloedige regens in beweging zullen worden
gezet. Daardoor dreigt er grote schade aan dammen en irrigatiesystemen.


El Niño is een verschijnsel dat om de drie tot vijf jaar opduikt en zijn
oorsprong vindt in een warme stroming die ontstaat in de Stille Oceaan voor
Australië en zich oostwaarts beweegt naar de Amerikaanse kusten en over de
hele wereld wijzigingen in het klimaat veroorzaakt. Het fenomeen dankt zijn
naam aan Peruaanse vissers uit de zestiende eeuw, die het de naam gaven van
het kerstkind, omdat het abnormale weer meestal rond Kerstmis optreedt.
Later bleek dit niet enkel een plaatselijk probleem te zijn, maar een
verschijnsel dat langs vrijwel de hele Stille Oceaankust in Zuid-Amerika
stortregens, overstromingen en modderstromen veroorzaakte. In de jaren 1950
ontdekten internationale wetenschappers dat El Niño deel uitmaakt van een
keten van wereldwijde fenomenen in de atmosfeer en dat er tegelijk ook in
andere streken hevige regens, winden met orkaankracht en extreme droogtes
voorkomen. De Peruaanse Nationale Meteorologische en Hydrologische Dienst
en de Nationale Administratie voor Oceanen en de Atmosfeer van de Verenigde
Staten (VS) hebben voorspeld dat de volgende El Niño tegen eind van dit
jaar zijn maximale intensiteit zal bereiken, al zal het verschijnsel deze
keer vrij beperkt blijven.

El Niño dook de laatste keer op in 1998 en veroorzaakte toen enorm veel
schade in Peru. 40.000 mensen werden dakloos. De zware regens en de daarmee
gepaard gaande overstromingen en modderstromen vernielden bijna 17.000
woningen, honderden kilometer wegen en verschillende bruggen. De totale
schade werd op ruim 1,2 miljard euro geraamd. Onlangs hebben woordvoerders
van het Peruaanse ministerie van Landbouw erop gewezen dat de afzetting van
modder na de overstromingen misschien niet zo spectaculair is als de
overstromingen zelf, maar wellicht zelfs dodelijker gevolgen kan hebben.

De overstromingen zijn rampzalig en hebben een onmiddellijk spectaculair
effect, maar de afzetting van slib is een verborgen, groeiende bedreiging
die meestal weinig aandacht krijgt. Het verschijnsel vormt een risico voor
onze irrigatiesystemen en die zijn van essentieel belang voor de landbouw,
stelt agronoom Pedro Luque. De deskundige is ontgoocheld dat het ministerie
van Economische Zaken geen geld uittrekt voor het herstel van de
waterbekkens, tunnels en irrigatiekanalen die last hebben van de
opgestapelde modder. Het budget voorziet slechts 160 miljoen sol (ongeveer
45,5 miljoen euro) voor sociale noodgevallen en onmiddellijke uitgaven aan
tenten, dekens en voedsel voor mensen die eventueel door El Niño dakloos
zullen worden en voor dringende herstelwerken aan wegen en bruggen.

De Poechos-dam langs de kust in het uiterste noordwesten van Peru had bij
de bouw in 1976 een bergingscapaciteit van 865 miljoen kubieke meter.
Tengevolge van de opeenvolgende El Niño’s heeft zich in het waterbekken 379
miljoen kubieke meter slib opgestapeld. Het reservoir kan nu dus nog maar
de helft van de normale hoeveelheid water bevatten. De leider van het
technisch team van de Poechos-dam, José Casanova, zit met de handen in het
haar. Hij heeft buitenlandse bedrijven om advies gevraagd over het weghalen
van het sediment, maar die werken zouden ongeveer een euro per kubieke
meter kosten - in totaal bijna 405 miljoen euro. Dat kan Peru op dit moment
niet betalen.

Een oplossing op middellange termijn en met een geringer prijskaartje
bestaat erin de muren van het waterbekken met vijf meter te verhogen. Dat
zou nog altijd een investering van 40 tot 50 miljoen euro vergen en
ongeveer 200 miljoen kubieke meter opslagcapaciteit terugwinnen. De grond
rond het reservoir moet niet alleen worden opgehoogd, maar ook bebost om de
erosie en de modderstromen tegen te houden wanneer El Niño toeslaat.
Bovendien zijn bermen nodig en sedimentvangers in de geulen die het water
moeten afvoeren bij zware regenval. Volgens Pedro Luque is ook voor dat
project geen geld beschikbaar, maar omdat het om een kleiner bedrag gaat,
zou het eventueel via internationale hulp kunnen worden verworven.

Een andere dam die last heeft van slibafzetting is die van Tinajones,
ongeveer 800 km ten noorden van Lima met een capaciteit van 320 miljoen
kubieke meter. In Tinajones dreigt de vijf kilometer lange tunnel in te
storten die het grootste deel van het water verdeelt. De tunnel loopt door
het Andesgebergte. Hij vervoert water van de rivieren in de vallei van de
Cajamarca naar de droge Peruaanse kust en moet vermijden dat het water
oostwaarts wegstroomt naar de Amazone en de Atlantische Oceaan. Zelfs met
zijn vele barsten, scheuren en andere kwetsbare plekken vervoert de tunnel
nog altijd 200 miljoen kubieke meter water, dat dient voor de irrigatie van
90.000 hectaren grond van ongeveer 25.000 landbouwersgezinnen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.