Poëtische minderheid

Dichters aller landen verenigen zich al niet zo snel –iedereen wil graag zélf de hymne schrijven van dat vergeten volk– en het is ook al van de romantische anarchisten geleden dat dichters bommen gooiden of andere nieuwswaardige feiten pleegden.
Toch blijft de poëzie een goudmijn van diep doorleefde menselijkheid, waar zowel de onaanraakbare individualiteit van de schrijver of schrijfster, als de betrokkenheid van de dichter op zijn of haar omgeving opgeslagen ligt in taal. Uitgepuurde zinnen of wild om zich heen bloeiende taal, dat hangt van de schepper in kwestie af.
Maar alle dichters weten dat taal het meest fundamentele onderscheid is tussen mens en dier, tussen beschaving en barbarij. Mensen die de tijd nemen om evaringen, beelden en inzichten om te zetten in heel secuur uitgekozen woorden, zinnen en gedichten, zijn onmisbaar om samenlevingen te behoeden voor het terugglijden in de wetten van de jungle of van de koude cijfers.
Rotterdam heeft een jaarlijkse bijeenkomst van deze verdrukte minderheid. Dichters uit alle hoeken van de wereld en de literaire canon zakken dan af naar een podium bij de Noordzee om in een Babelse spraakuitwisseling te getuigen van hun worsteling met taal en leven.
Dit jaar vierde Poetry International zijn veertigste verjaardag. Bij die gelegenheid werd Kijk, het heeft gewaaid uitgegeven, een gepast eigenzinnige bundel met bijdragen van dichters uit die voorbije veertig jaar.
Tegelijk verscheen de gewone jaarlijkse bundeling van dichters die het festival in 2009 bezochten. ‘Soms wordt moed door schoonheid aangetast’, schrijft Mourid Barghouti daarin. Maar op andere momenten voedt schoonheid de moed. Gelukkig zijn er dichters om dat te bevestigen.
Kijk, het heeft gewaaid. Veertig jaar Poetry International festival is uitgegeven door de Arbeiderspers. 128 blzn. ISBN 978 90 2957 121 0
Poetry International 2009. Poëzie van dichter uit de hele wereld is uitgegeven door de Arbeiderspers. 116 blzn. ISBN 978 90 2957 120 3