Politieke boycot van Congolese artiesten

Achter de acties schuilen politieke motieven; ze zijn gericht tegen artiesten die gezien worden als trawanten van president Joseph Kabila. De acties doen veel stof opwaaien in de Congolese gemeenschap wereldwijd. Op 11 juni trad popicoon Fally Ipupa op in het Parijse Stade de France, en opnieuw waren er acties tegen zijn optreden gepland. In het verleden moesten ook coryfeeën als Papa Wemba en Kofi Olimide het al sporadisch ontgelden. Nieuw is echter de de regelmaat van de boycotacties.

Armand Tungulu

Een sleutelmoment in de heropleving van de boycotacties is de dood van de Brusselse activist Armand Tungulu. Op 29 september 2010 werd hij in Kinshasa aangehouden en vermoord door de garde van president Kabila. Tungulu had het gewaagd in hartje Kinshasa twee stenen in de richting van de presidentiële wagen te werpen. De Combattans beschouwen Tungulu als een martelaar van het kaliber van Simon Kimbangu en Patrice Lumumba. Niet toevallig ging een boycotgolf van start de dag na Tungulu’s overlijden –die dag zou JB Mpiana een concert geven in Brussel. Sinds de dood van Tungulu zijn al minstens tien concerten van Congolese artiesten afgelast in Brussel, Parijs, Londen, Zürich en Johannesburg –telkens ten gevolge van boycotacties.

Religieuze en politieke steun

De actievoerders krijgen steun uit zowel religieuze als politieke hoek. Religieuze organisaties sluiten zich aan uit onvrede over de teloorgang van de Congolese muziek, die in hun ogen te decadent is geworden en geen drager meer is van familiale waarden. Uit politieke hoek kunnen ze rekenen op de steun van aanhangers van de opposanten Jean-Pierre Bemba (MLC) en Etienne Tshisekedi (UDPS). De geviseerde artiesten worden immers gelinkt aan de huidige president van Congo.

De reacties van de artiesten in kwestie lopen uiteen. Legende Papa Wemba pleitte voor verzoening tussen de actievoerders en artiesten. Popicoon Fally Ipupa, winnaar van de 2010 MTV Africa Music Awards, benadrukt dan weer zijn status als muzikant los van de politiek. Superster Werrason daarentegen verklaart de oorlog aan de actievoerders: ‘Wij zullen alle middelen gebruiken om in te gaan tegen die acties. Wie actie wil voeren, doet dat het best in Kinshasa.’ Of de boycotacties van de diaspora enige invloed zullen hebben op de Congolese politiek, zal de toekomst uitwijzen. Eind november zijn in Congo presidentsverkiezingen gepland.