Poznan biedt ontwikkelingslanden geen toekomst

Dat het Zuiden moest meespelen in de strijd tegen de opwarming en dat hiervoor technologietransfer van Noord naar Zuid noodzakelijk is. Kopenhagen 2009 zou  een internationaal akkoord moeten baren voor het na 2012-tijdperk en een noodzakelijke tussenstop in Poznan 2008 ging alvast een aantal besluiten concreet maken
De resultaten van Poznan zijn bedroevend. Waar in Bali iedereen akkoord ging om de wetenschappers bij te treden die stelden dat de uitstoot wereldwijd blijft stijgen en dat de omslag naar vermindering in 2015 moet worden ingezet, besliste de top in Kopenhagen hier een 5 à 10 jaar bij te doen.

Behoud van bossen

Rond de behoud van bossen via REDD kwam er geen beslissing (nochtans kan het behoud zorgen voor 18 à 20 % van de uitstootvermindering). De discussies tot op heden houden evenmin rekening met de rechten van inheemse volkeren.Resultaat: de uitstoot zal langer doorgaan en de opwarming zal hoger zijn en langer voortduren.
Reden te meer, dachten wij, om te werken aan het Adaptatiefonds en de noodzakelijke verhoogde financiering ervan. Poznan besloot- en dat is ook het enige wat werd besloten na de hele 14-daagsdurende conferentie-het Fonds in werking te stellen maar vergat te werken aan een verhoogd financiering ervan.De zullen vanaf 2009 beroep kunnen doen op een fonds waar nu zeer weinig geld inzit en waar verder geen vooruitgang werd geboekt in het spijzen ervan.

Werkagenda’s ontoereikend

Blijft over: een overvolle werkagenda om in Kopenhagen een akkoord te realiseren dat de engagementen van Bali omzet in beslissingen. Spijtig genoeg zijn werkagenda’s ontoereikend wanneer de politieke wil ontbreekt om verantwoordelijkheid op te nemen.
Resultaat: de armste bevolking in de ontwikkelingslanden zullen nog maar eens de dupe zijn van de klimaatverandering omdat de opwarming langer zal aanhouden, en de aanpassing eraan niet zal kunnen betaald worden. In Poznan werd de processie van Echternach ingezet: 1 stap vooruit en 2 stappen achteruit.
Wil Kopenhagen slagen in het verzekeren van een betere toekomst voor de armste bevolking over de hele wereldbol, dan zal er vanaf nu zeer veel politieke wil nodig zijn. De ronkende verklaringen op de klimaatconferentie die overliepen van solidariteit van Noord met Zuid blijken,in besluiten omgezet, zo goed als geen solidariteit in te houden omdat elkeen blijft hangen bij het onverantwoorde eigenbelang.