Prangende vragen aan Vlaamse ngo's

De migratiestromen van de voorbije vijftig jaar hebben een toenemend aantal mensen vanuit de vroegere Derde Wereld naar ons land gebracht. Dat is een kans voor al die ngo’s die het directe contact met de mensen uit het Zuiden hoog in hun vaandal voeren. Afrikaanse animatoren en Aziatische projectverantwoordelijken zouden de veruitwendiging kunnen zijn van de keuze om macht te herverdelen, terwijl Marokkaanse of Turkse werknemers in de ngo’s zelfs de basisoriëntaties kunnen vernieuwen. De Vlaamse ngo’s blijven echter “witte” organisaties met zowel in het kader als in de vrijwilligerswerking vrijwel uitsluitend autochtonen uit de middenklasse.
Johan Leman, directeur van het Centrum voor Armoedebestrijding en Gelijke Kansen én voorzitter van Wereldwijd Mediahuis, begrijpt niet waarom men deze kansen laat liggen: ‘Toen Réginald Moreels net staatssecretaris voor ontwikkelingssamenwerking was, heb ik hem aangeraden mensen uit het Zuiden, vooral uit Afrika, op te nemen in zijn kabinet. Hij ging daarmee akkoord. Toen ik hem er vier jaar later over sprak, zei hij me dat hij het had moeten doen maar dat het er spijtig genoeg niet van gekomen was. Ook Boutmans stond meteen open voor de idee. Hij vroeg me of ik hem zo’n Afrikaan kon bezorgen. Ik denk dat beide reacties erop wijzen dat het niet echt een beleidsoptie is.’

Leman is ervan overtuigd dat die optie nochtans een meerwaarde heeft. ‘Niet per se op het louter intellectuele vlak, want het is best mogelijk dat een antropoloog scherper de Lubalevensbeschouwing kan verwoorden dan een Luba zelf. Als het echter op de meer intuïtieve kennis van en de communicatie met andere culturen en landen aankomt, is de meerwaarde evident. Op het Centrum voor Armoedebestrijding en Gelijke Kansen hebben we Marokkanen, Turken, Afrikanen en er komen zeker ook Chinezen. Een gevolg is dat er hier anders over bijvoorbeeld de hoofddoek gesproken wordt dan in een organisatie met alleen maar autochtone Belgen. Je hebt meer meningen, wat een open discussie kan stimuleren. Door samen te werken en te discussiëren met Marokkanen voel ik me veel beter op mijn gemak in allerlei controverses en debatten.’

Leman vindt dat ook ngo’s door de aard van hun werk veel kunnen winnen met het aanwerven van allochtonen: ‘Ik vind het echt abnormaal dat de ngo’s geen allochtonen in dienst hebben. Het verruimt gewoon je blik als je het doet. Er zijn genoeg competente Afrikanen, dat is niet het probleem. Het is een kwestie van willen.’ Het is dus allemaal rozengeur en maneschijn in organisaties die werknemers met verschillende culturele achtergronden aantrekken? Net noodzakelijk, antwoordt Leman. ‘Misschien voelt die allochtoon zich niet onmiddellijk thuis in de ngo-cultuur, maar je komt daar wel doorheen. Het is bijvoorbeeld niet evident dat iedereen op dezelfde manier aankijkt tegen de rol van de vrouw. Een discussies daarover is gezond. Het is een positief gegeven als niet iedereen dezelfde gedachten heeft.’ Maar misschien ligt daar juist een van de voornaamste redenen om geen allochtonen aan te werven. Misschien zijn ngo’s niet bereid het comfort van allemaal mensen met een min of meer gelijk wereld-en mensbeeld te laten verstoren, ook al gebeurt dat door mensen waarvoor ze zich via campagnes en bewustmakingsacties fel inzetten.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.