Presidentskandidaten hebben radicaal verschillend economisch programma

Voormalig president Menem (1989-1999) is de kandidaat van de nostalgische kiezers die zich de economische wittebroodsweken herinneren van Menems ambtstermijn. De herboren kandidaat belooft nu bijstand aan de armen en voldoende ruimte voor het privé-initiatief. Kirchner daarentegen legt de nadruk op de versterking van de binnenlandse markt. Hij wil werkgelegenheid scheppen door openbare werken en de publieke banken versterken. Kirchner opteert voor een versterking van de Mercosur (het handelsblok waarvaan naast Argentinië ook Brazilië, Paraguay en Uruguay deel uitmaken) en een herschikking van de privé-schulden. Hij verwacht inschikkelijkheid van ’s lands schuldeisers.

De verschillen tussen de twee kandidaten worden in de verf gezet door de minister van Economie die ze voor ogen heben - in het failliete Argentinië is zoiets een verkiezingsthema. Kirchner wil dat huidig Economieminister Roberto Lavagna op post blijft. Menem wil Carlos Melconián op Economie zien, een man die veel vertrouwen geniet in financiële kringen. Melconián beveelt een beleid aan dat een sterke stimulans geeft aan de export. Hij wil de peso niet ondersteunen en wil de belastingen verminderen als dat de afbetaling van de schuld niet in gevaar brengt.

Sinds een jaar staat Lavagna aan het roer, en zijn pogingen om de Argentijnse economie weer op het spoor te krijgen, kennen enig succes. De prijzen in de winkels zijn gestabiliseerd, de val van de peso is gestopt en er is een programma om werkloze gezinshoofden aan werk te helpen. Het bruto binnenlands product (bbp) van Argentinië kromp vorig jaar nog met 11 procent in na de instorting van de economie in 2001 en het daarop volgende ontslag van president Fernando de la Rúa. Nu lijkt een begin van herstel zich af te tekenen. Het Internationaal Muntfonds (IMF) stelde zijn groeiraming voor Argentinië voor dit jaar onlangs bij van één tot vier procent.

Eén van de grootste uitdagingen voor de toekomstige Economieminister wordt de buitenlandse schuld. Argentinië torst een schuld van maar liefst 142 miljard dollar. Een kleine helft daarvan zijn niet-uitgekeerde obligaties. De eigenaars wachten al sinds december 2001 op hun geld.

Ook over de afbetaling van de buitenlandse schuld verschillen Lavagna en Melconián van mening. De huidige Economieminister speelde het spel hard bij de onderhandelingen met de geldschieters. Lavagna schortte de betalingen aan het IMF gedurende maanden op en sleepte vervolgens een uitstel uit de brand tot eind augustus. Volgens Lavagna is dat nodig om het land te laten herstellen. Dat wordt hem in dank afgenomen door de Argentijnse kiezer.

Het Menem-kamp toont zich veel inschikkelijker ten aanzien van het IMF en andere schuldeisers. De financiële wereld ziet Menem als de beste garantie voor een snelle aanpak van de malaise op de financiële markten. Uit een peiling van het bureau Graciela Romer blijkt dat van de Argentijnse bedrijfsleiders 48 procent voor Menem is, tegen 42 procent voor Kirchner.

Anne Krueger, de nummer twee van het Fonds, was eerst mordicus tegen een herschikking van de schuld maar gaf deze maand toe dat de Argentijnse economie opnieuw is beginnen groeien tot ieders verrassing, ook de mijne zonder hyperinflatie. De Argentijnse economie is opmerkelijk gestabiliseerd, zei Krueger. Ze voegt er echter aan toe dat de weg naar herstel nog lang is. De schulden moeten herschikt worden, het Argentijnse bankwezen moet dringend hervormd worden en de rente bij de privé-banken moet omhoog.