Regering maakt ook sociale schulden

De sociale vraagstukken staan bovenaan de agenda en de sociale plannen
zullen in elk geval geld krijgen, aldus Lavagna. Een van de belangrijkste
plannen is het verstrekken van een subsidie van 150 peso (bijna 43 euro) aan
werkloze gezinshoofden. Verenigingen van werklozen, studenten en
buurtbewoners protesteren omdat de regering eerst haar binnenlandse
schulden moet betalen. De voorbije dagen hebben demonstranten voedsel
geëist voor de deur van supermarkten en tientallen wegblokkades opgeworpen
in verschillende provincies.

De regering houdt er dubbele normen op na, zegt actievoerder Jorge
Ceballos van een beweging die gratis dag maaltijden verstrekt aan werklozen
in Buenos Aires. Dat gebeurt dankzij schenkingen van supermarkten,
voedselproducenten en vleesverpakkende bedrijven. De regering zegt dat ze
niet betaalt aan de multilaterale financiële instellingen omdat de sociale
programma’s voorrang krijgen. Maar dat klopt niet. Zij heeft dit jaar bijna
4 miljard euro aan schulden afbetaald, terwijl onze kinderen sterven van
honger, zegt Ceballos. Door de economisch crisis leeft meer dan de helft
van 37 miljoen Argentijnen in armoede (tegenover ongeveer een derde in
2001). 21,4 procent van de economisch actieve bevolking zit zonder werk en
volgens officiële cijfers lijdt naar schatting 20 procent van de kinderen
onder vijf jaar op de een of andere manier aan ondervoeding.

De regering geeft helemaal geen voorrang aan de sociale behoeften, maar wil
gewoon een akkoord sluiten met het IMF en is bereid daartoe gelijk welke
fiscale aanpassing te aanvaarden, weet ook Luis D’Elía, parlementslid uit
de provincie Buenos Aires en leider van de Federatie voor Grond en Onderdak,
een vereniging van werklozen. Tijdens een wegblokkade formuleert D’Elía
harde kritiek op president Duhalde. Op 18 november belegde die een
vergadering met de provinciegouverneurs en parlementsleiders om steun te
vragen voor zijn plannen om te voldoen aan de recente eisen van het IMF.
Dat was een vuil spelletje, want de regering heeft niet alleen beslist de
begroting voor 2003 in te krimpen om het IMF een plezier te doen, maar zal
ook mensen met hypothecaire schulden in de steek laten en ze wil ook
immuniteit bieden aan het bestuur van de centrale bank, die verantwoordelijk
is voor leningen aan banken die in het rood staan, aldus D’Elía.

De regering-Duhalde heeft die afspraken als een overwinning voorgesteld,
omdat ze die politieke consensus nodig had als voorwaarde voor een nieuwe
lening van het IMF. Maar het IMF deelde meteen daarop mee dat het niet
zozeer aanstuurt op politiek engagement maar op het naleven van de gevraagde
maatregelen. Lavagna liet deze week weten dat de Argentijnse regering geen
enkel akkoord met het IMF zal aanvaarden wanneer niet op realistische wijze
kan worden voldaan aan de eisen. De minister had kritiek op de
internationale financiële instellingen voor hun ‘pro-conjuncturele’
houding - zij eisen de terugbetaling van schulden zonder geld te lenen. We
maken momenteel de zwaarste crisis door van de laatste honderd jaar en toch
hebben we onze schuld aan deze instellingen met bijna 4,3 miljard euro
verminderd, klaagt de minister. En toch helpt dat niet om de economie weer
aan te zwengelen. Integendeel, het heeft de crisis nog verergerd.

D’Elia van de Federatie voor Grond en Onderdak, gaat akkoord met Lavagna dat
Argentinië nooit voorheen zijn schulden heeft afbetaald als dit jaar. Eind
2001 kon Argentinië zijn schulden aan privé-schuldenaars niet meer voldoen
en moest het zijn internationale deviezenvoorraden aanspreken om zijn
verplichtingen bij multilaterale geldschieters na te komen. Maar D’Elía is
het helemaal niet eens met dat beleid van ‘onderwerping’ aan de Wereldbank
en het IMF. Het enige resultaat is dat de sociale genocide in Argentinië
alleen maar erger wordt. Wij klagen al jaren dat onze kinderen omkomen van
honger. Nu lijken ze dat plotseling ook ontdekt te hebben, zegt D’Elía
ironisch, verwijzend naar de stroom aan televisiereportages over kinderen
die sterven van ondervoeding en parasitose, een ziekte tengevolge van
vervuild drinkwater.

Intussen probeert de bevolking zich zo goed mogelijk te behelpen. De
beweging van Jorge Ceballos verzorgt zonder overheidshulp elke dag een
maaltijd voor 5.000 gezinnen. De officiële hulp voor werklozen bedraagt 150
peso per maand, veel te weinig om een gezin het allernoodzakelijkste te
bieden, zegt Ceballos. Onlangs kreeg de beweging een reactie op haar eisen
van het ministerie voor Sociale Ontwikkeling. Dat beloofde twee kilo voeding
per persoon per maand ter beschikking te stellen. We hebben de ambtenaar
gevraagd of hij een poes of een hond heeft, want dan zou hij wel beseffen
dat twee kilo per maand zelfs niet volstaat voor een huisdier, aldus nog
Ceballos.