Religieuze druk keldert holebi-resolutie

De ontwerpresolutie die Brazilië had ingediend, gaf uiting aan een diepe
bezorgdheid over de wereldwijd voorkomende schendingen van de rechten van
mensen op grond va hun seksuele geaardheid. Volgens de ontwerptekst is het
de taak van de staten en de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN
om meer oog voor te hebben voor dergelijke schendingen, en er ook wat aan te
doen.

Maar een aantal landen met een islamitische bevolking - sommige ook met een
islamitisch bestuur - maakte er een procedureslag van en slaagde erin de
discussie te blokkeren. Egypte, Libië, Maleisië, Pakistan en Saudi-Arabië
dienden amendementen in die het duidelijke standpunt van de ontwerptekst
onherkenbaar maakten. Al haalden die amendementen het niet, de kloof van
meningsverschillen gaapte des te duidelijker.

De zaak werd nog moeilijker toen bleek dat de voorzitter van de commissie,
de Libische diplomate Najat El Mehdi Al-Hajjaji, er niet in slaagde de
gemoederen te bedaren en een compromis te vinden. Volgens
mensenrechtenorganisaties was dat eerder een gevolg van onwil dan van
onvermogen. Volgens Morris Tidball, hoofd van het niet-gouvernementele
International Service for Human Rights, was Al-Hajjaji eenvoudigweg
bevooroordeeld en schaarde ze zich op de laatste dag van de zes weken lang
durende discussie achter de landen die de resolutie niet zagen zitten. De
voorzitster stelde immers voor om de discussie voort te zetten tot de
volgende reeks vergaderingen van de commissie voor de mensenrechten, in
2004.

Het voorstel tot uitstel haalde het met 24 tegen 17, met 10 onthoudingen.
Moslimlanden stemden voor, net als Argentinië en China. De meeste Europese
landen stemden tegen, behalve Ierland, dat zich onthield. Ook vele
Latijns-Amerikaanse landen - Costa Rica, Mexico, Paraguay, Peru en Uruguay,
onthielden zich.

Volgens Tidball is die stemming ingegeven of beïnvloed door druk uit
religieuze hoek. Zowel de islam als de katholieke kerk zoals die belichaamd
wordt door het Vaticaan, zijn er geen voorstander van om homoseksualiteit
een forum te bieden. Volgens Tidball is het Vaticaan erin geslaagd de steun
die de resolutie van een aantal Latijns-Amerikaanse landen aanvankelijk
kreeg, om te buigen tot een onthouding. De Pakistaanse gezant had donderdag
al duidelijk gemaakt dat de resolutie niet beantwoordde aan de islamitische
waarden.

De Braziliaanse initiatiefnemer, Luis Felipe de Seixas Correa, reageert
teleurgesteld op het uitstel. Seixas Correa wijst erop dat Brazilië al sinds
2001, op de Wereldconferentie tegen racisme in het Zuid-Afrikaanse Durban
actief aan de kar trekt. De Braziliaan vindt dat de VN-commissie voor de
mensenrechten gecreëerd is om taboes te doorbreken, niet om ze te
bevestigen. Hij belooft dat het Braziliaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken in 2004 het onderste uit de kan zal halen om de resolutie er alsnog
door te drukken.

Holebi’s zullen dus in het beste geval nog een jaar moeten wachten op
erkenning van hun rechten door de VN. Al meteen na de Tweede Wereldoorlog -
waarin een aantal homoseksuelen omkwamen in de vernietigingskampen van de
Nazi’s - werd een begin gemaakt met zo’n erkenning binnen het kader van de
VN, maar daar bleef het bij. Tot op heden geniet geen enkele
holebi-vereniging bij de VN de ‘consultatieve status’, die wordt toegekend
door de economische en sociale raad van de VN (Ecosoc).

Volgens Melinda Ching, woordvoerder van Amnesty International Londen, is de
goedkeuring van de resolutie de enige manier om de niet toleerbare
uitsluiting van holebi’s en travestieten uit het beschermingssysteem van de
VN te beëindigen. Volgens Amnesty worden wereldwijd miljoenen mensen
vastgehouden, geslagen, gemarteld en gediscrimineerd op grond van hun
seksuele oriëntering. Onlangs nog werden in Egypte 21 homo’s tot drie jaar
cel veroordeeld.