Reuzenschildpadden keren terug naar Galapagoseiland

“De schildpadden hebben zich zeer goed aan hun nieuwe habitat aangepast, ze verplaatsen zich in een straal van 1,5 kilometer van de plaats waar ze zijn losgelaten”, zegt bioloog Washington Tapia, van het Nationaal Park Galápagos. De 39 schildpadden, die in gevangenschap gekweekt zijn, arriveerden op 19 mei op Pinta.

De uitzetting is een project van het Nationaal Park, de dierentuin van het Amerikaanse Houston en de faculteit Milieuwetenschappen van de State University van New York. Een groep studenten registreert de bewegingen van de schildpadden, de omgevingsfactoren en de impact van de dieren op het ecosysteem. Daarbij maken ze gebruik van gps-technologie.

Het gaat om “een langetermijnproject met een hoge kost”, zegt Tapia. “Het begon dertig jaar geleden, toen het Nationaal Park met de eliminatie van de geiten startte.” Alleen al de laatste twee jaar, toen de schildpadden geselecteerd en voorbereid werden, liep de kostprijs op tot 350.000 dollar. De operatie wordt gefinancierd door de niet-gouvernementele organisatie Galapagos Conservancy, privébedrijven en de Ecuadoraanse regering.

Darwin

De Galapagoseilanden liggen in de Stille Oceaan op duizend kilometer van Ecuador, waarvan de archipel deel uitmaakt. Het 60 vierkante kilometer grote Pinta is onbewoond.

De Galapagoseilanden speelden een belangrijke rol in de totstandkoming van de evolutietheorie van Charles Darwin (1809-1882). Toen de jonge Darwin de archipel bezocht, merkte hij dat onder meer de schildpadden op de verschillende eilanden telkens anders waren, afhankelijk van het voedsel dat beschikbaar was.

In de achttiende en negentiende eeuw begonnen piraten en walvisjagers massaal op schildpadden te jagen. Daardoor werden sommige ondersoorten heel zeldzaam. Begin twintigste eeuw bleven geen schildpadden meer over op Pinta. Volgens de biologen waren er twee eeuwen geleden nog vijfduizend tot tienduizend exemplaren op het eiland.

Verrassing

Tot ieders verrassing werd in 1971 nog een exemplaar aangetroffen op Pinta. Het mannetje was er slecht aan toe omdat de planten die hij lustte, opgegeten waren door de explosief groeiende geitenpopulatie. In 1951 waren drie geiten illegaal op het eiland achtergelaten, twintig jaar later waren ze al met veertigduizend.

Het dier werd overgebracht naar de Stichting Charles Darwin (FCD) op het naburige eiland Santa Cruz. Daar begon men in 1965 met een kweekprogramma met hybride schildpadden die in het Nationaal Park van Pinta in gevangenschap leefden, sommige al veertig jaar (Galapagosschildpadden kunnen tot 150 jaar oud worden). In de jaren zeventig ging de stichting samen met het Nationaal Park dieren verwijderen die niet op de eilanden thuishoorden. Bijna overal werden de wilde geiten uitgeroeid. Nadien recupereerde de vegetatie op Pinta snel.

De vrijgelaten schildpadden zijn gesteriliseerd omdat ze het resultaat zijn van kruisingen die niet tot de oorspronkelijk ondersoorten behoren. De bedoeling is Pinta later te bevolken met schildpadden die zich wel kunnen voortplanten. Die moeten dan van Española, een ander Galapagoseiland, komen. De schildpadden daar vertonen genetisch de meeste overeenkomsten met  het exemplaar dat in 1971 aangetroffen werd.