“Rockmuzikanten die in Iran bleven, kregen ongelijk”

“In het begin van zijn eerste ambtstermijn (in 2005) vonden nog enkele muzikanten dat ze moesten blijven om te proberen de zaken van binnen uit te veranderen, net zoals ze 26 jaar voordien hadden gedaan, maar Ahmadinejad heeft aangetoond dat ze ongelijk hadden”, zegt Arash Sobhani.
Sobhani is zanger van Kiosk, een rockband die zeer populair is bij Iraniërs, ook in het buitenland. Met zijn muzikale stijl die aan Mark Knopfler doet denken en zijn politiek scherpe en ironische teksten, wordt Kiosk beschouwd als een van de invloedrijkste rockbands van de undergroundscene die na de Iraanse Revolutie in 1979 ontstaan is.
“We zijn opgegroeid met Dylan, Cohen, Dire Straits en Pink Floyd, en je kunt zien hoe onze muziek door die kerels beïnvloed is”, zegt Sobhani. “Onze roots liggen in de blues en rock maar ook de zigeunertraditie heeft steeds meer invloed op onze muziek.”

Moe

Kiosk is een van de weinige Iraanse undergroundbands die door Noord-Amerika, Europa en Australië toert. De meeste bandleden verlieten Iran kort na de verkiezing van Ahmadinejad.
“We zijn het moe om te werken met een overheid die onze concerten afgelast of die ons de toestemming weigert om een album op te nemen. En aan de vooravond van Ahmadinejads verkiezing wist ik dat de zaken er alleen maar slechter op zouden worden.”
Sobhani schat dat er nu tweeduizend rockbands zijn in Iran. “Dat is veel voor een land waar de regering deze bands als satanisch bestempelt. Verscheidene muzikanten kregen het bevel te stoppen met muziek. Veel bands werden opgepakt en moesten een document ondertekenen dat ze nooit meer zouden spelen. En veel mensen zijn in de problemen geraakt omdat ze naar westerse muziek luisterden.”

Eigen versie

Sobhani zegt dat Iraanse regering nu haar eigen versie maakt van de undergroundmuziek. “Net zoals ze gedaan heeft met de oppositiepartijen of de cinema. Zodra ze iets zien wat het publiek aantrekt, creëren ze een eigen ‘gecontroleerde’ versie. Ze betalen zelfs oppositiemedia of creëren er valse om de beweging te kunnen controleren. Hetzelfde doen ze nu met de muziek.”
 
Sobhani is ervan overtuigd dat rockconcerten uiteindelijk mogelijk zullen zijn in Iran. “Maar de regering zal het proces zo traag mogelijk laten verlopen, en met sterk afgezwakte, ongevaarlijke teksten. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, vindt de regering haar culturele agenda niet zo belangrijk, ze kan veel tolereren, zolang ze haar macht maar niet verliest.”

Ondergronds

Rockmuziek in Iran moest begin jaren tachtig ondergronds gaan. “Toen de radicalen de controle over het land begonnen over te nemen en hun waarden oplegden aan de samenleving, werden muziek en heel wat andere culturele activiteiten gezien als tegenstrijdig met de islamitische wetten. In die dagen had je al heel wat moed nodig om met een gitaar over straat te lopen.”
“De Islamitische Republiek drukte elke oppositie zo brutaal de kop in dat je zelfs niet moest denken aan een protestsong, dus speelden de meeste undergroundbands meestal instrumentale nummers of covers van bands als Pink Floyd en The Eagles. Niemand durfde muziek te maken met nieuwe, eigen teksten.”