Sant'Egidio: 'Oorlog is de moeder van alle armoede'

Zowat 50.000 aanhangers in zeventig landen houden anno 2008 de kerkelijke geest van mei ’68 wakker. Internationaal is Sant’Egidio het meest gekend omwille van haar vredeswerk. In de schaduw van de Basiliek van Santa Maria in Trastevere, Rome, sprak MO* met Mario Giro, die bij Sant’Egidio verantwoordelijk is voor de internationale relaties.
Mario Giro: ‘Een essentiële voorwaarde om dit soort bemiddelingswerk te kunnen doen, is geduld. Je mag niet vooruit gejaagd worden door deadlines of een achterban die snel resultaat wil. En je moet bereid zijn aan tafel te gaan zitten met mensen die bloed aan hun handen hebben. Ik heb verschillende keren gepraat met Joseph Kony, een van de ergste oorlogsmisdadigers, omdat het streven naar vrede belangrijker is dan je persoonlijke afschuw.’
Kan je iemand als Kony over de streep halen zonder hem straffeloosheid te beloven?
Mario Giro: ‘De afspraak is nu dat Kony het vredesakkoord ondertekent en de strijd en de wapens opgeeft. Als hij uit de jungle komt, belooft de Oegandese regering dat ze het Internationaal Strafhof in Den Haag zal vragen om zijn vervolging te staken. Kony heeft zich alvast bereid verklaard om gevonnist te worden door een traditionele rechtbank in Oeganda. Het is een berekende gok van hem. Hij wil aan internationale vervolging ontsnappen, maar zonder de dreiging daarvan was hij misschien niet bereid de oorlog op te geven. Een conflict stoppen is altijd een kwestie van afwegen.’
Waarom is een kerkelijke vernieuwingsbeweging zo nauw betrokken bij internationale vredesbemiddeling?
Mario Giro: ‘Sant’Egidio begon in mei ’68 vanuit de behoefte aan een echt evangelische levensstijl, gebaseerd op gemeenschappelijk gebed en een duidelijke keuze voor de armen. Door toevallige contacten met bisschoppen uit Mozambique en El Salvador leerden we dat de armen van de wereld op de eerste plaats vrede vragen. Oorlog is immers de moeder van alle armoede. Wij kunnen soms een rol spelen bij het beëindigen van oorlogen door onpartijdige bemiddeling. Maar uiteindelijk willen we dat de betrokken mensen zelf eigenaar blijven van hun vredesproces. Dat betekent onder andere dat je heel gevoelig moet zijn voor de culturele vormen waarin mensen met waarheid, vergelding en vergiffenis omgaan. De mensenrechten zijn universeel, maar de manier waarop ze toegepast worden, kan erg verschillen. (gg)
www.santegidio.org/nl