Schimmige adviseur van Bush bedreigt Iran

Diplomatieke nestors vielen van hun stoel toen ze in The Washington Post het
nieuwe lijstje met de topadviseurs van Bush overliepen. “Ik kon mijn ogen
niet geloven toen ik las dat Michael Ledeen zowat de enige adviseur van
buitenaf is die het Witte Huis ideeën levert over de buitenlandse politiek”,
reageerde een hoge diplomaat. “Waarmee nog maar eens bewezen is dat je met
deze regering nooit weet.”

Ledeen behoort tot een kransje intimi rond Karl Rove, die op zijn beurt de
belangrijkste raadsman van president Bush is. “De twee ontmoetten elkaar na
de verkiezing van Bush”, schrijft The Washington Post. “Rove vroeg Ledeen
daar om elke keer dat er hem een goed buitenlands idee te binnen schoot, hij
het zou doorfaxen naar het Witte Huis.” Nog volgens de krant “zou zo’n idee
meer dan eens een bepalende beleidsnota zijn geworden.”

Michael Ledeen werkt al meer dan twintig jaar samen met de beter bekende
neo-conservatieve denker Richard Perle in het American Enterprise Institute
(AEL), een notoir haviksnest in Washington. In de aanloop naar de oorlog in
Irak en ook na het omverwerpen van de Iraakse dictator, Saddam Hoessein,
voerde Ledeen campagne tegen de mullahs in Iran. “Niet Irak, maar Iran is de
‘moeder’ van het internationale terrorisme”, schreef Ledeen in de Monday’s
Post. “Niet de val van Bagdad, maar van Teheran zou ons een historische zege
op de moslimterroristen opleveren.”

Ledeen richtte alvast een nieuwe anti-Iraanse lobbygroep op, de Coalition
for Democracy in Iran (CDI), en hengelde in kringen rond het Amerikaanse
Congres al naar een cheque van 50 miljoen dollar voor Iraanse
oppositiegroepen in ballingschap. De CDI richtte hij samen op met Morris
Amitay, een voormalige top-lobbyist voor de joodse zaak in Washington.

Michael Ledeen roept het Witte Huis de problemen in het Midden-Oosten “in
een ruimer verband te zien”. En in dat ruimer verband krijgt de staat Israël
een centrale plaats. Ledeen is stichter en al 25 jaar beheerder van het
Jewish Institute of National Security Affairs (JINSA). Die groep onderhoudt
nauwe banden met de Likoedpartij van de Israëlische premier Ariel Sharon en
dringt aan op een strategische alliantie tussen de VS en Israël om de kaart
in het Midden-Oosten te hertekenen.

Heel zijn carrière heeft Ledeen er op gehamerd dat oorlog en geweld
integrale delen uitmaken van de menselijke natuur. Hij ontkent dat vrede kan
bereikt worden door onderhandelingen tussen twee strijdende partijen. Het
vredesproces van Oslo, dat tijdens de regering van de democratische
president Bill Clinton Israël en de Palestijnen verzoende, vond Ledeen van
bij het begin maar niets. “Ik ken geen enkel geval in het verleden waarbij
vrede op een andere manier is afgedwongen dan dat je een winnaar en een
verliezer hebt, en dat de winnaar zijn voorwaarden kan opleggen aan de
verliezer”, is een bekende uitspraak van hem.

Michael Ledeen heeft ook geen vertrouwen in de traditionele bondgenoten van
de Verenigde Staten. Sinds het begin van de jaren tachtig richt hij zijn
pijlen op met name “het oude Europa”, dat hij ervan beschuldigde onvoldoende
“anti-sovjet” te zijn. In de aanloop naar de oorlog van de Amerikanen in
Irak, liet hij in alle ernst onderzoeken of Frankrijk en Duitsland
bondgenoten waren geworden van Al-Qaeda en Saddam Hoessein.

“De Frans-Duitse strategie bestaat erin het Arabische en Islamitische
extremisme en terrorisme aan te wenden voor een eigen verborgen agenda”,
schreef Ledeen in die periode. “De Verenigde Naties dienen als dwangbuis om
een reactie van de Verenigde Staten in te snoeren.” Later, toen de
Amerikaanse tanks naar Bagdad stormden, vroeg hij zich af of Frankrijk en
Duitsland niet moesten worden behandeld als “strategische vijanden”.

Onmiddellijk na de inval in Irak liet Michael Ledeen verstaan dat Irak maar
een eerste stap was in een breder stappenplan voor het Midden-Oosten. “Onze
strijd tegen de meesters van de terreur is nog maar net begonnen”, liet hij
in maart optekenen. “We rollen het netwerk tot het laatste draadje op. Na
Irak komen Iran, Syrië, Saudi-Arabië – zeg maar de grote vier – en daarna is
Lybië aan de beurt.”

”Alle problemen kan je niet oplossen”, gaf Ledeen toe aan de Britse omroep
BBC. “Ik schreef een boek over Machiavelli, en kan het dus weten. De strijd
tegen het kwaad blijft eeuwig duren.”