Schrijvers zeggen NATO GAME OVER

Meer dan 50 schrijvers/vertalers publiceerden op 18 maart onderstaand opiniestuk in de krant. De opinietekst werd vertaald naar het Frans, het Duits, het Spaans, het Engels en het Tsjechisch om ook collega’s in andere NAVO-landen op te roepen het debat te voeren. Deze actie kadert in de internationale campagne NATO GAME OVER van Vredesactie.
Op 22 maart tijdens de internationale actiedag NATO GAME OVER, organiseren schrijvers, naast de actie van burgerlijke ongehoorzaamheid, een literaire wandeling rond het hoofdkwartier van de NAVO in Evere. In 2009 bestaat de NAVO zestig jaar. De auteurs zijn vastbesloten die verjaardag via een Europees literair initiatief aan te grijpen om het debat. Auteurs en vertalers worden uitgenodigd om zich aan te sluiten bij deze oproep.
Van oudsher zijn verhalen het geheugen van de mensheid. Door de Ilias en de Odyssee zijn we één van de oudste oorlogen uit onze beschaving nooit vergeten. Hoewel die oorlog tot de Europese geschiedenis behoort, greep hij vooral plaats buiten ons continent. Ook dat zijn we niet vergeten.
Vandaag is de situatie niet anders: Europa voert nog altijd oorlog, vooral buiten Europa. Met de list van het Trojaanse Paard slaagden de Grieken erin om Troje te veroveren. Ons Trojaanse Paard heet Massavernietigingswapen en Terreurbestrijding. Onder de dekmantel van deze begrippen wordt al meer dan vijf jaar oorlog gevoerd in Afghanistan en Irak, wordt Iran in het vizier gehouden en wordt Pakistan bij een twijfelachtig lot betrokken.
De schaking van Helena uit Sparta was het begin van een waanzinnige oorlog. De val van de Twin Towers in New York werd voor de Verenigde Staten het sein om wereldwijd militair te interveniëren. En Europa dreigt door haar machtige Bondgenoot te worden meegesleept in dat opzet. Die waanzin moet stoppen.

Draagt de NAVO bij tot vrede?


In veel Europese landen is een groot deel van de bevolking het niet eens met de wereldleiders die kiezen voor oorlog en militaire dreiging om conflicten te beslechten. In Polen wil men geen Amerikaans rakettenschild, in Italië geen nieuwe Amerikaanse basissen, in België geen Amerikaanse kernwapens. Maar iedere keer moeten de verzuchtingen van de bevolking wijken voor de hogere belangen van de NAVO. Toch mogen wij geen schuldig verzuim plegen en maar laten betijen.
Wij stellen ons de vraag: is de NAVO wel het goede middel om te beletten dat een oorlog uitbreekt, dat de bewapening toeneemt en dat de kernwapens worden verspreid. Draagt de NAVO wel degelijk bij tot vrede?
In 1949, vlak na de Tweede Wereldoorlog, vormden tien West-Europese landen samen met Canada en de Verenigde Staten een militaire alliantie. Ze spraken af om gezamenlijk hun grondgebied te verdedigen, zo nodig met kernwapens. Vandaag is de NAVO uitgebreid tot op het vroegere grondgebied van de Sovjetunie. De NAVO kijkt gretig naar Oekraïne en Georgië in een poging om de oude vijand Rusland militair volledig de pas af te snijden. De NAVO heeft haar bevoegdheid nu drastisch uitgebreid. Het gaat niet langer enkel en alleen om de verdediging van het eigen grondgebied. De NAVO komt militair tussen, waar ook ter wereld. Die militaire interventies beschouwt de NAVO nu zelfs als één van haar kerntaken.

Met massavernietigingswapens


Op het grondgebied van de NAVO-leden werd er nauwelijks een regelrechte oorlog gevoerd. Dat is waar. Maar Europa was wel de draaischijf van oorlogen elders in de wereld. Dat bewijzen ook de recente cijfers. Amerikaanse militairen zijn gelegerd op Europese basissen. 54 000 ervan werden in 2003 ingezet in Irak.
In 2006 waren twee derden van alle in Europa gelegerde Amerikaanse manschappen betrokken bij missies in Irak of Afghanistan. Het Amerikaanse leger werd ontplooid vanuit Duitsland en Italië. De gevechtsvliegtuigen vertrokken van Britse basissen en van vliegdekschepen in de Middellandse Zee. Zonder Europa was de invasie van Irak onmogelijk geweest. En de erop volgende bezetting evenmin.
Irak werd aangevallen omdat het massavernietigingswapens zou hebben gehad, Iran wordt bedreigd omdat het ze zou aanmaken. Ondertussen houdt de NAVO 350 Amerikaanse atoomwapens paraat in Duitsland, Italië, België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Turkije. Volgens het internationaal humanitair recht zijn die wapens net zo onwettig en verboden als waar dan ook. Waarom wordt aan die wapens dan niet geraakt? Dat is een rechtstreeks gevolg van het lidmaatschap van de NAVO.
Is een land vandaag lid van de NAVO, dan moet het meedoen aan internationale operaties buiten het eigen grondgebied, waar ook ter wereld, door troepen te sturen, door infrastructuur ter beschikking te stellen of door logistieke steun te bieden. Wat de bevolking daarover denkt, speelt geen rol. De militaire strategie van de NAVO primeert.
Deze ongezonde situatie dreigt alleen maar erger te worden.

Evenwicht zoek


In april 2008 vindt er een belangrijke vergadering van de NAVO plaats, in Boekarest. Op de agenda staat de uitwerking van een nieuw strategisch concept. In een basisdocument tekent de NAVO de krachtlijnen uit van haar militaire strategie voor het volgende decennium. In die militaire strategie spelen ook kernwapens een rol. De Verenigde Staten willen dat de NAVO evolueert naar een wereldomspannende militaire alliantie van gelijkgezinde staten.
Terwijl een democratische, doeltreffend opererende VN een veel beter instrument kan zijn om de wereldvrede te bewaren. Creëert de NAVO-politiek of die van zijn leden nieuwe vijanden of nieuwe dreigingen? Die vraag komt uiteraard niet ter sprake. Als dit concept het haalt, wordt de kans op ontwapening en ontspanning in de wereld in het volgende decennium bijzonder klein.
De NAVO werd bijna zestig jaar geleden opgericht om het grondgebied te beschermen. Tijdens de Koude Oorlog hielden de NAVO en het Warschaupact elkaar jarenlang in een broos evenwicht. Door de ontbinding van het Warschaupact en de val van het IJzeren Gordijn is er een nieuwe situatie ontstaan. De oorspronkelijke vijand van de NAVO is er niet meer en de NAVO kan, samen met de Verenigde Staten, en omwille van zijn voortbestaan, zijn vijand zoeken waar het maar wil. Geen ander bondgenootschap houdt de NAVO nog in evenwicht. Geen ander bondgenootschap zet een rem op haar expansiedrang.

Politieke moed en debat nodig


Nu de NAVO op het punt staat zijn inhoud en bestaansreden te herformuleren, willen wij onze politieke leiders adviseren om een einde te maken aan de illegale nucleaire politiek van het Bondgenootschap en om de middelen, de doelstellingen, de democratische controle en de wenselijkheid van de NAVO grondig te evalueren. Daar is politieke moed voor nodig. Ontbreekt het onze huidige generatie politici aan moed? Zo ja, dan moeten wij hen die moed inspreken. Wij moeten onze stem verheffen.
Op 22 maart 2008 heeft op en rond het NAVO-hoofdkwartier in Brussel de actie NAVO GAME OVER plaats. Het is een actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Groepen vrije burgers proberen het terrein van de NAVO te betreden en poorten, ramen en deuren te verzegelen. Zij doen dit omdat alle geijkte democratische middelen om een einde te maken aan de illegale nucleaire politiek van de NAVO zijn uitgeput.
Wij willen wijzen op het belang van dit soort geweldloze initiatieven. Ooit richtten soevereine staten in naam van hun bevolkingen de NAVO op. Wanneer burgers uit bezorgdheid geweldloos het reilen en zeilen van de NAVO willen nagaan, wijst dat op betrokkenheid. Die betrokkenheid mogen de Belgische overheid en de NAVO niet met machtsvertoon en politiegeweld beantwoorden.
Laten we de democratie en de vrijheid niet als Iphigeneia offeren om zinloze oorlogen te winnen.
Een militaire alliantie die wereldwijd intervenieert en die kernwapens heeft en bereid is ze als eerste te gebruiken, is een gevaar voor de wereldvrede. Laat ons daarom het debat over de wenselijkheid van de NAVO beginnen.
Jef Blancke, Gie Bogaert, Achilles Cools, Geertrui Daem, Norbert De Beule, Kurt De Boodt, Johan De Boose, Frank Decerf, Marleen de Crée, Frank De Crits, Mieke De Loof, Frans Denissen, Didi De Paris, Noëlla Elpers, Don Fabulist, Hank Geerts, Wim Geysen, Luuk Gruwez, Stefan Hertmans, Peter Holvoet-Hanssen, Henri-Floris Jespers, Hilde Keteleer, Patrick Lateur, Kris Lauwerys, Ann Meskens, Joseph Pearce, Elvis Peeters, Frank Pollet, Guy Posson, Anne Provoost, Willem M. Roggeman, Pjeroo Roobjee, Annmarie Sauer, Karel Sergen, Hedwig Speliers, Koen Stassijns, Peter Theunynck, Stefaan van den Bremt, Walter van den Broeck, Ingrid Vander Veken, Miriam Van hee, Kamiel Vanhole, Kirstin Vanlierde, Bart Van Loo, Dirk Vekemans, Paul Verrept, Erik Vlaminck, Lief Vleugels, Bart Vonck

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.