Skatepal: leren skateboarden in Palestina

Toen Charlie begin 2013 de toestemming kreeg om in het Sharek Jeugdcentrum skatelessen te organiseren, timmerde hij met lokale vrienden een ramp, een box en een grindrail in elkaar. Daarop kunnen kinderen hun tricks oefenen en skaters uit verschillende steden en dorpen komen er hun kunstjes tonen.

Lidmaatschap

Vermits een skateboard in Palestina maar liefst 1.000 Israëlische Nieuwe Shekel (INS) of 200 euro kost, bracht Charlie er 10 mee uit Schotland. Voor een maandelijkse bijdrage van 200 INS (40 Euro) kunnen alle kinderen tussen 8 en 13 jaar oud dagelijks les volgen bij Charlie, Adham Tamimi (16) en Aram Sabbah (16).

Wie zich deze prijs niet kan veroorloven, wordt vrijgesteld van het lidgeld. Hoewel veel meisjes skaten als een jongensachtig tijdverdrijf beschouwen, is ongeveer één derde van de leden een meisje.  

Voorliefde

Charlie Davis behaalde een masterdiploma Arabistiek aan de Universiteit van Edinburgh en verbleef zes keer op de Westelijke Jordaanoever. Hij werkte onder meer als leraar muziek en Engels in Jenin. Vorig jaar besloot hij voor het eerst zijn skateboard mee te brengen.

De reacties in de straten van Ramallah waren gemengd. De meeste voorbijgangers waren betoverd, anderen keken argwanend. De enthousiaste respons van vele kinderen zetten hem aan om zijn 14-jarige skate-ervaring met hen te delen, het startschot van SkatePal.

Zelfvertrouwen

40 procent van de Palestijnse bevolking is jonger dan 15 jaar. Het aanhoudende Israëlisch-Palestijns conflict werpt een donkere schaduw over de aspiraties en dromen van de jongeren. De meerderheid leeft in een zeer gespannen situatie en er zijn weinig tewerkstellings- en ontspanningsmogelijkheden. Skaten is een ideale uitlaatklep om aan de dagelijkse beslommeringen te ontsnappen. Het is een creatieve manier om jezelf uit te drukken en je hoofd leeg te maken.

Tijdens de skatelessen leren de kinderen communiceren, bouwen ze aan relaties en krikken ze hun zelfvertrouwen op. Bovendien kan iedereen de sport overal beoefenen, ongeacht leeftijd, geslacht of afkomst. In tegenstelling tot andere sporten heerst er overigens geen sfeer van onderlinge competitie. Je strijdt enkel met jezelf om beter te worden. Je vrienden helpen je daarbij door je aan te moedigen en bij te sturen.

Adham, volgens zichzelf de eerste skater in Ramallah, beaamt: “Wanneer ik op mijn plank sta, zijn mijn lichaam en geest in balans. Ik concentreer me volledig op mijn bewegingen en laat de buitenwereld achter mij. Ik drijf mezelf steeds tot het uiterste. Als ik val, krabbel ik recht en probeer steeds weer dezelfde trick. Tot het me lukt. Skateboarden geeft zeer veel voldoening. Telkens je erin slaagt een grens te verleggen, groeit je zelfvertrouwen een beetje. De schouderklopjes bij succes en de steunwoorden bij falen van je kameraden hebben daar een groot aandeel in.”

De reacties van niet-skaters, daarentegen, zijn vaak minder lovend. “Mijn schoolvrienden, net als mijn vader, reageren meestal neerbuigend. Ze vinden het een kinderachtige bezigheid. Toevallige voorbijgangers zijn nu eens nieuwsgierig, dan weer minachtend.”

Plannen 

Begin september verliet Charlie Palestina, maar Adham en Aram brengen dagelijks een twintigtal kinderen de kneepjes van het skate-vak bij. Er zijn bovendien plannen om in de nabije toekomst in twee naburige dorpen een gelijkaardig project uit de grond te stampen.

© 2013 — C.H.I.P.S. StampMedia — Tekst en foto’s: Seppe Malfait