Stroomgebrek doet Irakezen water en bloed zweten

“Stroom is leven”, zegt de 45-jarige onderwijzeres Zahra Aziz terwijl ze zich met een waaier koelte probeert toe te wuiven. “Geen stroom betekent geen licht, geen drinkwater en geen airconditioning; met andere woorden: geen leven.”
Juni is een snikhete maand in Bagdad. Overdag is het meestal warmer dan 40 graden. Juli en augustus zijn nog erger, met pieken boven de 50 graden. In die omstandigheden valt de desastreuze elektriciteitsbevoorrading bijzonder op. Veel inwoners in Bagdad hadden de voorbije dagen maar één uur per dag elektriciteit. Zelfs ziekenhuizen en belangrijke nutbedrijven die noodgeneratoren hebben, komen in de problemen door frequente stroomonderbrekingen.
“Deze permanente stroompanne is nog een verdere nagel aan de Iraakse doodskist”, zegt de arts Umayma Salim. “We zien mensen met uiteenlopende aandoeningen, van zonneslagen omdat ze lange uren buitenshuis moeten werken om genoeg eten op tafel te krijgen, tot  allerlei psychologische aandoeningen.” Door het stroomgebrek moeten de noodgeneratoren van ziekenhuizen ook veel meer draaien dan gepland, wat handenvol geld kost en de apparatuur ook sneller doet verslijten.
De constante stroomonderbrekingen doen ook de drinkwaterdistributie en de voedselbevoorrading helemaal in het honderd lopen. “We hebben niet genoeg diesel om onze generatoren zo vaak in te zetten, klaagt Ahmed, een technicus van een watermaatschappij. “We kunnen nauwelijks diepvriesproducten en waren die gekoeld moeten worden aanbieden”, moppert Jamal Rfai, de eigenaar van een supermarkt in Bagdad. “We slaan maar heel beperkte voorraden in. Telkens wanneer er problemen zijn in de buurt of als er een uitgaansverbod wordt ingesteld, gaan hele leveringen verloren. En natuurlijk is er niemand die zo’n verliezen vergoedt.”
Ook in de meeste andere delen van Irak bleef de stroom vorige week bijna helemaal weg. Omroepen als al-Hurra en al-Iraqiyah maakten melding van terroristische aanslagen tegen de grote elektriciteitcentrales in het land. “We raken gewend aan die leugens, reageert een ingenieur die in een van de centrales werkt.
Door het stroomgebrek liggen veel bedrijven stil. Ook boeren hebben extra problemen. Volgens sommige schattingen hebben stroompannes samen met het gebrek aan diesel en aan landbouwinputs de Iraakse landbouwproductie met 80 procent doen dalen in vergelijking met de jaren voor de invasie van 2003.
De warmte verhit ook de gemoederen. “Het is doelbewuste schade die door de bezetting wordt aangericht”, zegt Salim Abdul-Sattar, een politicus uit Bagdad. “De stroom afsnijden is de belangrijkste levensader afklemmen, en dat is het belangrijkste doel van de bezetting.” Volgens Abdul Sattar hadden de Amerikanen “binnen een paar maanden iedereen van stroom kunnen voorzien, maar deze problemen spelen hen in de kaart.”
Intussen kunnen de meeste Irakezen alleen maar dromen van koelere oorden. “We koken hier, Sammy,” zegt een vrouw via haar telefoon tegen haar echtgenoot die in buurland Jordanië werkt. “Jij kan zeker genieten van een fris briesje en van airconditioning. Probeer ons hier weg te halen uit deze braadpan. We zweten als de Niagarawaterval.”