Télé Matonge

Geen slechtnieuwsshow, maar wel positieve en minder positieve berichten over Afrika –Congo in het bijzonder–  alsook veel muziek, cultuur en andere sociaal-culturele onderwerpen uit de Belgische scene. De ploeg rond Cyprien Wetchi heeft in zijn politieke berichtgeving een verrassende onafhankelijkheid weten te bewaren. ‘Als het over Congolese politiek gaat, kiest Wetchi geen partij’, zegt Jean-Claude. ‘Zijn kijkerspubliek telt evengoed Mobutisten als supporters van Bemba of Kabila.’
‘Wetchi is vaak meegereisd met defensieminister Flahaut,’ herinnert Bibiane Mokeni van het Afrikaans Platform zich, ‘om verslag uit te brengen van wat België in Congo zoal deed.’ Dat is trouwens één van de onderwerpen die vaak aan bod komen: de relaties tussen Afrika, België en Europa.
En de centen? ‘Wetchi is nooit gaan aankloppen voor subsidies’, benadrukt Billy Kalonji, een Congolees actief bij Samenlevingsopbouw Antwerpen en een goede kennis van Wetchi. Weinig of geen externe middelen garanderen een zekere onafhankelijkheid, maar dat vertaalt zich ook in een kleine redactie –producer/cameraman Ghislain Zobiyo is de enige betaalde kracht van het zeskoppig Télé Matonge-team– en het perkt tevens de actieradius in.
‘In Antwerpen kunnen we de zender niet ontvangen’, betreurt Kalonji. ‘Bij ons wonen nochtans 6000 tot 10.000 Congolezen, maar die herkennen zich niet in de besproken evenementen of verenigingen. Antwerpen komt ook amper aan bod. Dat vind ik wel spijtig, temeer daar Télé Matonge ook in Kinshasa wordt uitgezonden. Daar krijgen ze dus een wat vertekend beeld van onze diaspora.’ 
Ondanks de gebreken heeft Télé Matonge pionierswerk geleverd. En als we de producer mogen geloven, voedt het vandaag nog altijd de nieuwshonger van 30.000 tot 60.000  –hoofdzakelijk zwarte– kijkers. Ook via internet, want het programma wordt een week na uitzending in Brussel online geplaatst.