Thaise filmindustrie lijkt te kiezen voor Hollywood-kloon

De Thaise overheid heeft plannen voor een enorme zone voor filmindustrie,
vergelijkbaar met de Universal Studios in Hollywood, zei onderminister van
Industrie Pichet Sathirachaval triomfantelijk op het slotfeest van het
festival. Het geplande filmpark moet de Thaise en internationale
filmproductie in Thailand een bijkomende stimulans geven. Volgens de
onderminister zal het park meer nog filmproducenten uit Hollywood en eigen
land aantrekken en daardoor ook heel wat inkomsten genereren.

Het belang van Thailand als filmland neemt de laatste jaren toe. Door de
interesse van belangrijke buitenlandse cineasten krijgt ook de binnenlandse
filmindustrie een injectie. Vorig jaar haalde Thailand recordinkomsten van
meer dan dertig miljoen euro uit buitenlandse filmproducties die gemaakt
werden in het koninkrijk, waaronder meer dan vierhonderd films,
documentaires en reclamespots.

Zelfs Hollywoodveteraan Francis Ford Coppola was onlangs in Thailand om mee
te werken aan de dure historische film ‘Suriyothai’ van de Thai
Chatrichailerm Yugala. Volgens filmrecensent Graham Lee heeft het succes van
de Thaise producties alles te maken met de combinatie van exotische
locaties, goedkope faciliteiten en arbeidskrachten en een enthousiaste
regering.

De Thai zijn uitstekende dienstverleners op het vlak van locatiebepaling,
cultuurvertolking, leasing van productiemateriaal en ook filmontwikkeling,
postproductie en geluidsopnamen. Voor die medewerkers vormen de buitenlandse
producties een ideale leerschool. Stap voor stap treedt Thailand in de
voetsporen van Aziatische filmreuzen als Hongkong, India en Japan.

Veel critici zijn echter bang dat de Thaise filmindustrie verder gepromoot
wordt als commerciële melkkoe en Hollywood-adept. Filmcritica Genevieve Yue
wijst erop dat de nieuwe Thaise filmmakers enkel dat Hollywoodiaanse
rolmodel hebben, waarbij film eerder industrie is dan kunst en alles gemeten
wordt aan het kassucces.

De plannen van de onderminister en de Thaise filmindustrie lijken deze visie
nog verder aan te moedigen: er is in de filmzone onder meer een themapark
voorzien om toeristen aan te trekken. Voor Yue geldt cinema als een perfect
paradigma voor toerisme: een anderhalf uur lange, onwaarachtige reis
doorheen een vreemde wereld vanuit een luxueuze, comfortabele
bioscoopstoel. Van enig realisme of authenticiteit getuigt de Thaise film
niet. Volgens Yue willen de filmmakers de kijkers een beeld van Thailand
voorschotelen dat weinig of niets met de werkelijkheid te maken heeft.

Tony Rayns, een ervaren filmcriticus en pleitbezorger van de Aziatische
film, vindt ook dat plaatselijke cineasten hun eigen stempel moeten drukken.
Voor hem is oprechtheid het ultieme criterium voor de kwaliteit van een
film, en kan men het publiek daarbij niet bedotten. Uit elke scène moet
oprechte passie spreken. Het is dus allerminst aan buitenlanders om te
bepalen hoe de Thaise film eruit moet zien. Yue valt hem bij: Op termijn
wordt moed gewaardeerd, en ondanks de marktmechanismen dient het publiek
meer dan leeg commercieel entertainment te zien krijgen.