Tibetaanse herders moeten verstedelijken

Aan de basis van de drastische maatregel zou de massale overbegrazing van de weilanden rondom de Yangtze en de Gele Rivier liggen. Wetenschappers hebben ook al meermaals gewaarschuwd voor de gevolgen van de klimaatsverandering en de toenemende menselijke activiteit in de regio. “De verhuis van herders, die hun hele leven op hun weilanden doorgebracht hebben, zal niet gemakkelijk zijn, maar door de bodemerosie en de verwoestijning zien steeds meer mensen de zin van een verhuis in”, zegt het hoofd van een Tibetaanse gemeenschap in Qinghai.

Namdrang Rangdrik 2

In Qinghai is men naar eigen zeggen klaar om de Tibetaanse nomaden op te vangen. “De regering stelt een degelijk huis van 70 tot 80 m² ter beschikking van elke familie. Om in hun levensonderhoud te voorzien, krijgt elk gezin ook plastic serres om zelf groenten te kweken. Alles samen goed voor een investering van meer dan 200 miljoen yuan (ca. 19 miljoen euro)”, zegt Li Xiaonan, een Chinese regeringsfunctionaris. De provincie zegt ook allerhande technische opleidingen aan te bieden om de voormalige herders op eigen benen te laten staan, los van de jaarlijks voorziene subsidies.
De Chinezen zijn niet aan hun proefstuk toe. De situatie van de Tibetaanse herders doet immers denken aan het Namdrang Rangdrik-programma, waarmee de Chinese overheid in 2005 burgers verplichtte om binnen de drie jaar een nieuw huis te bouwen. Het project moest de verstedelijking en modernisering op gang brengen, al zadelde het de armsten wel op met enorme schulden (lees de reportage die John Vandaele vanuit Tibet schreef begin 2007).

Chinese onderdrukking

Verschillende mensenrechtenorganisaties hebben al hun bezorgdheid geuit over het gedwongen vertrek van de Tibetaanse nomadenfamilies. Ze zien er een zoveelste bevestiging in van hun vermoeden dat de Chinese overheid de Tibetaanse cultuur zoveel mogelijk wil onderdrukken. Voor Tenzin Choephel, van  het Tibet-georiënteerde nieuwsportaal Phayul, is de Chinese overheid de enige schuldige: “De autoriteiten geloven blijkbaar dat toegang tot de moderne economie, wegen en steden volstaat voor een verbetering van de levensomstandigheden van de Tibetaanse nomaden. Met de afschaffing van de pastorale economieën nam China een belangrijke factor weg voor een zelfvoorzienend Tibet.”
Daarbij komt nog dat er in alle talen gezwegen wordt over de plannen voor reusachtige industriële steden die China naast de Gele Rivier wil neerplanten, waardoor de overheid haar eigen ecologische argumentatie zou ondergraven.