Tien procent van Latijns-Amerika is natuurreservaat

“Dat is meer dan tien procent van Zuid-Amerika, de Cariben, Midden-Amerika en het zuiden van Mexico”, zegt de Colombiaanse antropoloog Carlos Castaño Uribe, een adviseur van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN (FAO). In Latijns-Amerika liggen de grootste en soortenrijkste tropische bossen ter wereld.
Castaño Uribe maakte een overzicht van de beschermingsmaatregelen in de hele regio, dat besproken wordt op het Latijns-Amerikaans Congres over Natuurparken en andere Beschermde Gebieden. Die bijeenkomst loopt deze week in het Argentijnse Bariloche. Er nemen 2.000 beleidsverantwoordelijken, experts en bewoners van beschermde gebieden aan deel.
In twaalf landen in de regio nam de totale oppervlakte beschermde gebieden de voorbije tien jaar toe. Brazilië en El Salvador brachten het zelfs tot een verdubbeling. Venezuela heeft twee derde van zijn grondgebied beschermd, Guatemala en Panama halen ook meer dan 30 procent.
Volgens de studie van Castaño Uribe betrekken bijna alle landen de plaatselijke bevolking bij het beheer van de natuurgebieden. Ook private reservaten spelen een “erg belangrijke rol” in Latijns-Amerika. De bijna 2.300 privé-reservaten zijn goed voor bijna drie miljoen hectare. Meer dan de helft van die oppervlakte ligt in Chili.
Natuurbeheer is in volle ontwikkeling in Latijns-Amerika. Er komt bijvoorbeeld stilaan ook aandacht voor biocorridors, groene verbindingsstukken tussen versnipperde reservaten die de diversiteit aan planten en dieren in stand helpen houden. Er komen ook meer kustreservaten.
Toch blijft er een grote dreiging uitgaan van oliewinning, mijnbouw, grootschalige landbouw en de aanleg van verkeerswegen. De achilleshiel van veel Latijns-Amerikaanse reservaten is de controle. Gemiddeld is er maar één boswachter voor 30.000 hectare beschermd gebied. In Brazilië, het land met de grootste bossen, lopen er relatief gezien nog veel minder mensen rond die toezicht houden.
Volgens Castaño Uribe is de opkomst van het ecotoerisme een belangrijke verklaring voor de fenomenale aangroei van de beschermde gebieden de laatste tien jaar. De onderzoeker gelooft dat verantwoord toerisme een belangrijke bron van inkomsten zal worden voor reservaten.