Toestand in Iran explosief

Daarom vroeg MO* een Iraanse student om een samenvatting te maken van wat er zoal op de Farsi-pagina’s van het internet circuleert. Onderscheid maken tussen harde informatie en pure speculatie is in de Islamitische Republiek Iran altijd moeilijk vanwege de door de staat gesponsorde censuur.

Persvrijheid beperkt

Voor de verkiezingen kregen buitenlandse journalisten visa uitgedeeld om verslag te doen van de democratisch verrichtingen. Die visa verlopen nu echter en de overheid weigert ze te verlengen. Waarnemers vrezen het ergste wanneer er geen buitenlandse media meer zijn om eventueel geweld en wantoestanden in de internationale schijnwerpers te plaatsen.
Nu al worden de internationale media aan banden gelegd om de negatieve berichtgeving te temperen. Het Iraanse ministerie van Cultuur verbiedt journalisten nog op straat te komen en interviews af te nemen.
Het verspreiden van informatie, zowel voor de media als de demonstranten, wordt bemoeilijkt door de inspanningen van het regime om telefoon- en internetdiensten lam te leggen. Vele video’s op Youtube en levendige updates op Twitter tonen echter aan dat de demonstranten de beperkingen massaal omzeilen.

Stemming en telling anders georganiseerd

Wat zeker is, is dat het ministerie van Binnenlandse Zaken de stemming en het tellen van de stemmen helemaal anders organiseerde dan bij alle vorige verkiezingen. De stemmentelling gebeurde in recordtijd, en de waarnemers van de verschillende kandidaten kregen geen toelating om het verzegelen van de stembussen bij te wonen. Het ministerie van Binnenlandse Zaken communiceerde het ‘eindresultaat’ zonder eerst de resultaten voor te leggen aan de raad van Hoeders en hun goedkeuring daarvoor te krijgen.
Normaal houdt de opperste leider afstand van het  concrete politieke gebeuren, maar ditmaal gaf hij tijdens de campagne een beschrijving van de meest geschikte president in termen die opvallen overeenkwamen met een beschrijving van Ahmadinejad. Terwijl vanaf het begin de afwijzing van de resultaten door Mousavi en Karroubi bekend was, hebben de staatsmedia nooit gezegd dat Rezai ook een klacht ingediend had tegen de bekendgemaakte resultaten. Rezai hoort niet thuis binnen het hervormingskamp.
Vlak voor de verkiezingen schreef een groep ambtenaren van het Ministerie van Binnenlandse Zaken een opiniebijdrage waarin ze stelden dat er plannen gemaakt werden om de verkiezingen te vervalsen. De Iraanse student Ali Izadi-Najafabadi zet ook een reeks geloofwaardige geruchten die op de Iraanse blogosfeer circuleren op een rijtje, zoals het totale aantal gedode burgers dat 30 of meer zou bedragen, terwijl het er maar officieel 8 zijn.

Hertelling

De Opperste Leider Ali Khamenei steunde president Ahmadinejad tijdens zijn campagne. Hij noemde de uitslag van de verkiezingen zelfs ‘een goddelijke bepaling’. Maar zelfs de machtigste man kan niet pretenderen doof te zijn voor de stem van het volk.
Hij heeft de Raad van de Hoeders de opdracht gegeven een gedeeltelijke hertelling van de stemmen uit te voeren om eventuele fraude op te sporen. Deze tegemoetkoming wordt echter afgewezen door Mousavi, die nieuwe verkiezingen eist.

Westerse commentatoren over Iran

Niet weinig westerse analysten en Midden-Oostenexperts houden de ontwikkelingen in Iran in de gaten. We selecteerden vijf interessante bijdragen (van onder andere Robert Fisk en Alastair Crooke) om beter te begrijpen waar het over gaat in Iran.
In Iran, It’s Modernists Against Traditionalists van Charles Recknagel stelt de auteur dat het deze dagen erop of er definitief onder is voor de hervormers binnen het Iraanse staatsbestel. Daarmee maakt hij ook duidelijk dat voormalig president Mohammad Khatami, voormalig premier Mir Hossein Musavi en voormalig parlementsvoorzitter Mehdi Karrubi geen anti-revolutionairen zijn maar hervormers.
In Secret letter ‘proves Mousavi won poll’ geeft Robert Fisk zijn uitgebreid verslag annex bedenkingen van de voorbije dagen in Teheran. Hij signaleert -als een van de meest relevante feiten tijdens de demonstraties van gisteren en de voorbije dagen- dat de ordediensten de aanhangers van Mousavi niet aanvielen.