Toestroom migranten in Canada zet de deur open voor misbruik

Uit overheidsstatistieken blijkt dat tussen maart 2007 en maart 2008 migratie de belangrijkste oorzaak was van de bevolkingsgroei in Alberta. De komst van de migranten maakt de provincie de snelst groeiende in Canada.
Plaatselijke overheden hebben het aantal tijdelijke werkvisa uitgebreid om aan de vraag naar arbeidskrachten tegemoet te komen. Ze krijgen echter ook kritiek van vakbonden omdat ze te weinig zouden doen om uitbuiting van de migranten te voorkomen.
Het duurt twee jaar voordat een buitenlandse werknemer een immigrantenstatus kan krijgen. Voor sommige migranten betekent dat dat ze genoegen nemen met slechte arbeidsomstandigheden, in de hoop dat ze een verblijfsvergunning krijgen die uiteindelijk kan leiden tot staatsburgerschap.

Lage lonen

Er zijn momenteel 2.000 tot 3.000 tijdelijke werknemers en duizenden zwartwerkers in British Columbia (BC), zegt Joe Barrett van de raad voor de bouwsector in British Columbia en Yukon. Sinds 2001 is in BC het aantal banen in de bouw gestegen van 80.000 tot 140.000. De meeste migranten werken in de huizenbouw. Anderen in gaan aan de slag in de industriële bouw in Alberta, die meestal gelieerd is aan de teerzandindustrie.
“Als een werkgever misbruik maakt van migranten, is de kans klein dat zij daarover klagen”, zegt Barrett. “Bij ontslag zijn er geen andere legale manieren om een inkomen te verwerven. Een tijdelijke werkvergunning wordt voor werk bij een specifieke werkgever verstrekt. Voor een nieuwe baan moet iemand een nieuwe vergunning aanvragen en het kan maanden duren voordat die verstrekt wordt.”
De bouwsector heeft verschillende keren ingegrepen in situaties waarbij de rechten van buitenlandse werknemers in het geding waren. Bij een van de zaken waren veertig Latijns-Amerikaanse migranten uit Costa Rica, Colombia en Ecuador betrokken. Ze werkten aan een snelle spoorverbinding tussen het centrum van Vancouver en het vliegveld, een project dat voor de Olympische Spelen van 2010 af moet zijn.
De migranten kregen iets meer dan drie euro per uur betaald. Het gebruikelijke tarief ligt tussen 14 en 19 euro per uur, exclusief extra’s. De werkgever verhoogde het tarief uiteindelijk tot 8,80 per uur. De migranten zijn inmiddels weer naar huis vertrokken.
In een ander geval werd aan Mexicaanse bouwvakkers zestien euro per uur beloofd. Ze kregen echter maar elf euro uitbetaald. Ook moesten ze 250 euro betalen voor “wervingskosten”.
Volgens Barrett durven veel migranten geen lid te worden van een vakbond. Ze zijn bang dat klagen over de arbeidsomstandigheden hun positie in gevaar brengt. “De strijd moet eigenlijk op politiek niveau gestreden worden. Zo lang de regering niet goed controleert of afspraken worden nagekomen, zal het misbruik doorgaan”, zegt hij.