Topman IOM in opspraak

Topman Brunson wordt intern beschuldigd van nepotisme, intimidatie en slecht management.
De directeur-generaal begint in oktober aan zijn tiende jaar bij het IOM, maar ambieert vanaf oktober 2008 nog eens een termijn van vijf jaar.
Hoewel McKinley niet langer steun geniet van de VS noch van de meeste Europese lidstaten , voert hij momenteel een intensieve lobby om toch herkozen te worden. Zijn campagne voert hem bijvoorbeeld langs weinig democratische regimes in Soedan en Wit-Rusland. Begin mei nam McKinley, om onduidelijke redenen, inderdaad deel aan de jaarvergadering van de ‘Islamic Conference of Foreign Ministers’ (ICFM) in Islamabad waar hij volgens IOM-functionarissen flink lobbyde om de steun van de Islamitische wereld te krijgen voor zijn herverkiezing. McKinley financiert ook projecten in islamitische landen waaronder de bouw van moskeeën.      
De IOM werd op 5 december 1951 opgericht in Brussel met als doel om migratiestromen beheersbaar te maken en in goede banen te leiden. Concreet betekent dat het opzetten van programma’s om migranten in de nieuwe thuislanden te helpen integreren of hen juist te begeleiden en helpen bij hun terugkeer naar het land van oorsprong. Momenteel zijn 120 landen lid, en zijn er 90 leden met een waarnemende status (andere landen, organisaties en ngo’s) en groeide het jaarbudget aan tot bijna een miljard dollar in 2005 en 733 miljoen dollar in 2006. 
Vooral bij het hoger kader van IOM dreigt er een interne opstand tegen het centralistische bestuur van MCKinley. Zo zegt een IOM-functionaris: ‘De DG gebruikt personeelsbeleid voor een verdeel-en-heers politiek. Mensen worden op arbitraire wijze overgeplaatst en vervangen door mensen die de DG gunstiger gezind zijn. Dat is voor professionele mensen zeer demotiverend.’
‘Als McKinley nog een termijn zou doen, is dat desastreus voor het IOM. Zelfs het komende jaar is er al een teveel, want hij kan nog onnoemelijk veel schade aanrichten,’ aldus een andere topfunctionaris van het IOM. ‘Er heerst een sfeer van angst.’ 
Een andere IOM-topfunctionaris: ‘Deze kwestie is van belang omdat een internationale organisatie niet gerund kan worden als ware het een persoonlijk bedrijf. En dat doet hij wel. We maken onderling wel eens de grap door hem te vergelijken met Louis – L’etat c’est moi- de 14^e . McKinley zegt: ‘IOM c’est moi’ en dat is not done in een internationale organisatie.’
Er klinkt ook veel kritiek op de schijnbare desinteresse van (Europese) lidstaten voor de interne problemen. Die worden binnen de organisatie al jaren aan de orde gesteld, maar pas in december vorig jaar waagde een Europese vertegenwoordiger het – zij het heel voorzichtig – de kwestie voor het eerst openlijk aan de orde te stellen. De Finse ambassadeur Vesa Himanen wees McKinley op het feit dat “het personeel de allerbelangrijkste goed van het IOM vormt” en op de noodzaak  “van een regelmatige en open dialoog met de IOM en het hogere kader (…) en in het bijzonder om iets te doen aan de zorgen zoals die worden geuit door de Staff Association Committee (SAC)”. 
In een officiële reactie laat IOM-woordvoerder Jean-Philippe Chauzy weten dat er wel degelijk ‘systematisch met SAC wordt samengewerkt om aan de bezorgdheden van het personeel te werken’.

In het oktobernummer van MO* verschijnt een uitgebreid dossier over deze controverse.