Tsvangirai: van vakbondsleider tot premier

Sinds eind jaren negentig is de relatie van Zimbabwe met het Westen echt verzuurd. De weigering van Tony Blairs Labour-regering om nog langer compensaties te betalen voor de onteigening van blanke boeren, was voor de dictatoriale president Robert Mugabe (Zanu-PF) de spreekwoordelijke druppel.
In eigen land kreeg Mugabe het vooral aan de stok met oud-vakbondsleider, Morgan Tsvangirai, die in 1999 een nieuwe partij in het leven had geroepen: Movement for Democratic Change of MDC. De partij was vooral populair bij de aan hun lot overgelaten stedelingen, maar kreeg ook steun van blanke boeren, tot grote razernij van Mugabe.
De economie lag toen al helemaal in duigen. Mugabe kwam binnen eigen rangen onder steeds grotere druk te staan, ook al door diens militaire fratsen in Congo –op een ogenblik dat Zimbabwe zelf in het moeras wegzakte– en de niet aflatende eis vanwege ‘oorlogsveteranen’ om compensaties. Zij en andere ‘hooligans’ bestormden de blanke boerderijen en vergrepen zich aan MDC-supporters.

Smadelijke nederlaag


In 2000 leidde Tsvangirai het nationale verzet tegen Mugabe’s referendum over een nieuwe grondwet –Mugabe leed een smadelijke nederlaag– en behaalde de MDC 57 van de 120 parlementszetels. Nadat de oppositie bij oneerlijke verkiezingen in 2005 was teruggeslagen, daagde Tsvangirai zijn aartsrivaal opnieuw uit tijdens de parlementsverkiezingen van maart 2008.
De oppositiepartij was intern verdeeld, net als die van Mugabe trouwens, maar MDC won niettemin de stembusslag en claimde nadien ook de presidentstitel. Even dreigde het Joint Operations Command, een schaduwkabinet van chefs uit leger en politie, de fakkel over te nemen van verliezer Mugabe. Tsvangirai’s aanhangers werden zwaar aangepakt.

Premierschap en ministerposten


Nadat zo’n tachtig mensen waren gedood en enkele tienduizenden geslagen of verdreven, trok Tsvangirai zich terug uit de tweede ronde voor de presidentstitel. In februari dit jaar stelde hij zich dan, onder grote druk van onder meer Zuid-Afrika, tevreden met het premierschap en een aantal ministerposten in een ‘regering van nationale eenheid’.
Mugabe bleef president, alle veiligheidspostjes bleven in handen van Zanu-PF, de repressie van andersdenkenden duurde voort en gehate figuren zoals de openbare aanklager of de gouverneur van de centrale bank bleven aan. Maar misschien was Tsvangirai’s regeringsdeelname niet zo’n slechte zaak, omdat de oppositieleider van weleer zo acceptabeler wordt aan het roer van Zimbabwe.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.