Tussen fictie en reconstructie

Danish vertrekt vanuit zijn eigen ervaringen als oorlogscorrespondent om Babers persoonlijke confrontaties vorm te geven. Baber maakt deel uit van een verloren generatie, die monddood wordt gemaakt binnen het streng islamitische regime en verloren loopt in de zoektocht naar de zin van het leven.
Het boek begint in een café, waar Baber hunkert naar zijn eerste seksuele ervaring, met een hoer. Hij wordt echter door de religieuze revolutionaire politie opgepakt. Tijdens de drie maanden werkkamp in Balbak proberen zijn bewakers ‘opstandige en vervuilde geesten’ terug op te schonen en voor te bereiden op het hogere doel van de jihad. Baber belandt daarna in een eenzame zoektocht -tussen vluchten en blijven- naar zijn persoonlijke plaats in zijn ‘vaderland’. Uiteindelijk kiest hij om zich toch voor de militaire dienst te melden en hij wordt ingezet als voetsoldaat in de oorlog tegen Irak.
Dat voetvolk is kansloos tegen het goed uitgeruste Iraakse leger, maar wie sterft voor Allah, en de sleutel tot de hemelpoort bij zich heeft, verzekert zich van een goede plaats in het hiernamaals. Danish beschrijft vooral Babers oorlogsbeleving, ellende, eenzame gedachten en vragen over de dood en het jihadisme. Uiteindelijk biedt sterven voor Allah toch de ultieme bevrijding uit de stinkende ellende van de oorlog.
Dit is geen prettig boek om lezen, maar af en toe slaagt Danish erin meeslepend te schrijven. Toch ligt de klemtoon te vaak en te lang op fatalisme en miserie -op een manier die gaat vervelen. Als lezer blijf je op je honger zitten. Babers gevecht is tegelijk te individueel en te afstandelijk weergegeven.
Ook de dialogen en discussies tussen de soldaten zijn te berekend om te beklijven. De vraag die overblijft is of je nu inzage kreeg in de persoonlijke belevingen van de schrijver of in een meer algemene literaire reconstructie van de Iraans-islamitische oorlogsparadoxen? (td)

Een goede dag om te sterven door David Danish is uitgegeven door De Geus. 350 blzn. ISBN 90-445-0824-5