'Uitstoot in EU daalt met slechts 4 procent tegen 2020'

Gisteren (woensdag) keurden leden van het Europees Parlement een pakket maatregelen tegen klimaatverandering goed. Over dat pakket bereikten Europese regeringen vorige week overeenstemming. Officieel zijn de 27 landen van de EU ertoe verplicht hun uitstoot van CO2 en andere schadelijke broeikasgassen die de klimaatverandering versnellen, voor 2020 terug te brengen tot 20 procent onder het niveau van 1990. De EU heeft ook beloofd 20 procent te besparen op energieverbruik en ervoor 20 procent van de energie duurzaam is.

Europa mag de CO2-reductie echter grotendeels buiten de Europese Unie bereiken, door schone ontwikkelingsprojecten elders te financieren. Het Wereldnatuurfonds (WNF) heeft berekend dat de daling van de uitstoot binnen Europa slechts 4 á 5 procent kan zijn tegen 2020. Die schatting is gebaseerd op cijfers van de EU zelf, waaruit blijkt dat tussen 1990 en 2006 de uitstoot met 8 procent is teruggebracht. Van de resterende 12 procent die nodig is om de vereiste 20 procent te bereiken, kan het grootste deel in het buitenland gerealiseerd worden.

Stijgende zeespiegel

“Het doel van 20 procent klinkt mooi”, zegt woordvoerster Delia Villagrasa van het WNF. “Maar het zegt niets omdat Europese landen ongeveer driekwart van de uitstootbeperking buiten Europa mogen realiseren.”

Het WNF stelt dat de afspraak onvoldoende is om de stijgende temperatuur af te remmen. Als het voorbeeld van de EU gevolg zou worden in de wereld, zal de ijskap van Groenland volledig smelten en het voortbestaan van veel steden zal bedreigd worden door de stijgende zeespiegel, zegt het WNF.

“Deze methode laat zoveel compensatie buiten de Europese Unie toe, dat je je kunt afvragen of je het nog wel Europese wetgeving kunt noemen”, zegt Joris den Blanken, klimaatspecialist van Greenpeace. “Lukraak bomen planten in Afrika, zodat we hier CO2 kunnen blijven uitstoten, is geen oplossing voor de klimaatverandering. Compenseren betekent het exporteren van verantwoordelijkheden naar ontwikkelingslanden en ontneemt de industrie motivatie om de efficiëntie te verbeteren en te investeren in duurzame energie. Het maakt ons niet minder afhankelijk van dure fossiele brandstoffen, zoals gas uit Rusland en onze energierekening wordt er niet lager van.”

Win-winsituatie

Binnen het Europees Parlement werd het besluit door de grote partijen neergezet als een overwinning voor het milieu. Joseph Paul, leider van de centrumrechtse Europese Volkpartij (Christen Democraten), noemde het besluit van het parlement “een historische stap in de strijd tegen klimaatverandering die het leven op onze planeet ondraaglijk dreigt te maken.”

Hij voorspelde dat het besluit van belang is voor de conferentie die in december 2009 wordt gehouden in Kopenhagen. Tijdens die bijeenkomst zou een nieuw klimaatakkoord bereikt moeten worden. “Dankzij de stemming in het Europees Parlement vandaag, plaatst Europa zich in de frontlinie in de strijd voor het behoud van het milieu’, zei hij.

Het Zweedse liberale parlementslid Lena Ek deelde die visie. “In een periode van economische crisis kan dit pakket gezien worden als een win-winsituatie”, zei ze. “De groene investeringen scheppen banen en geven de industrie een richtsnoer. Door dit pakket maatregelen aan te nemen, hebben we de Europese rol als leider in de strijd tegen de klimaatverandering bevestigd.”

Linkse afgevaardigden wezen erop dat de overeenkomst is afgezwakt na kritiek van Italië, Duitsland en Polen, die hun industrie niet op korte termijn teveel onder druk wilden zetten.