Vakbonden wagen nieuwe poging om Chávez weg te krijgen

CTV-leider Carlos Ortega voorspelde woensdag een maand vol conflicten.
Samen met zijn vakbond eist hij dat Chávez langs wettelijke weg uit zijn
ambt wordt ontzet. Vooral de uitbuitingsmaatregelen van de regering en
het uitstel van het debat over honderden collectieve arbeidsovereenkomsten
tussen vakbonden en staatsinstellingen zouden daartoe de aanleiding vormen.
De CTV speelde eerder al een belangrijke rol bij de mislukte couppoging van
april. Samen met de grootste Venezolaanse werkgeversorganisatie Fedecámaras
organiseerde de vakbond toen een algemene staking, die mee de basis legde
voor de couppoging.

Ortega kondigde wel een groot conflict aan, maar weigerde verdere details
over de geplande protesten te verschaffen. Wel gaf hij toe dat het goed zou
uitkomen als Chávez snel zou vertrekken. Recente opiniepeilingen geven
aan dat Ortega een zekere steun geniet als mogelijke interim-president in
een post-Chávez-periode. Andere CTV-leiders stelden voor eind september of
begin oktober een nieuwe nationale staking in het vooruitzicht - met de
steun van Fedecámaras.

Ook Carlos Fernández, de nieuwe voorzitter van Fedecámaras, voorspelt
sociale oproer. Hij wijst op de devaluatie van de bolívar, de stijging
van de BTW naar zestien procent en de toepassing ervan op eerder
vrijgestelde producten. Volgens cijfers van de Nationale Bank zou de
Venezolaanse economie tijdens het tweede kwartaal met bijna tien procent
gekrompen zijn. De gevolgen voor de werkgelegenheid blijken catastrofaal:
het voorbije jaar is de werkloosheid van dertien naar zestien procent
gestegen. Chávez zelf noemt de economische wanprestatie een cynische
samenzwering van werkgevers om hem uit het zadel te lichten.

Zowel CTV als Fedecámaras polsen intussen hun achterban over de
haalbaarheid van een algemene staking van onbepaalde duur. Ook de
werkgeversorganisatie is daarmee niet aan haar proefstuk toe. Op 10
december 2001 liet zij het werk al neerleggen uit protest tegen een reeks
wetten die Chávez had uitgevaardigd met gebruikmaking van de speciale
presidentiële volmachten die hij van het Congres verkregen had. Van 8 tot
11 april steunde Fedecámaras ook de CTV-staking en de staking bij het
staatsbedrijf Petróleos de Venezuela (PDVSA). Toenmalig
Fedecámaras-voorzitter Pedro Carmona werd op 12 april zelfs de facto
staatshoofd toen de militaire top Chávez arresteerde. Twee dagen later - na
massaal straatprotest van pro-Chávezgroepen keerde de president echter
triomfantelijk terugkeer.

De CTV en Fedecámaras ontkennen op het presidentsambt te azen. Door de
zwakheid en verdeeldheid van de traditionele oppositie, blijken zij echter
meer en meer de voornaamste rivalen van de regering. Volgens Eleazar Díaz
Rangel, redacteur van de krant ‘Ultimas Noticias’, eisen de CTV en
Fedecámaras een politieke rol op die ze nooit eerder hadden. De huidige
fundamentele doelstelling van deze organisaties is het voeren van harde
oppositie tot de regering valt. Met de traditionele eisen van deze
organisaties heeft zo’n politieke protestagenda volgens Rangel nog maar
weinig te maken.

Ook parlementslid Tarek William Saab van de regerende begewing van de
Vijfde Republiek (MVR), is erg kritisch voor de CTV en andere
oppositiegroepen: volgens hem willen ze enkel een nieuwe staatgreep
uitlokken.

De politieke scène in Venezuela blijft dus gespannen en gepolariseerd.
Chávez heeft geweigerd zijn presidentschap aan een referendum te
onderwerpen. Zijn ambtstermijn eindigt in augustus 2003, maar dat is voor
CTV-leider Ortega nog veel te lang: het land kan niet wachten tot volgend
jaar. En als er toch een alternatieve oplossing voor de politieke crisis
moet komen, dienen alle sectoren van de maatschappij daarbij betrokken,
ook de militairen.