Van doodskist tot braadpan

Gugulethu Mkhwananzi is 45 jaar, maar ziet er door het vele harde werken een stuk ouder uit. Ze trekt de stad rond op zoek naar metaalschroot, “verroest goud”, dat ze aan Chinese handelaren verkoopt voor nog geen halve euro per kilo. “Wat kan ik anders?”, vraagt ze. “Ik heb geen onderwijs gehad en dit is het enige wat ik voor mijn kinderen kan doen.”
Volgens Mkhwananzi is het steeds moeilijker om nog aan schroot te komen en daarom is ze veel assertiever geworden. “Ik heb geleerd om vrienden te worden met vreemdelingen, zodat ik het oude metaal in hun huis mag meenemen.”
De vraag naar schroot zorgt ook voor een toename in vandalisme. Kranen, spoorrails en zelfs handvatten van doodskisten zijn niet meer veilig. “Ze smelten de handvatten om, zodat ze weer voor een nieuwe kist kunnen worden gebruikt”, zegt Hazel Phiri, begrafenisondernemer.
Wat Mkhwananzi inlevert bij haar inkoper, blijft echter niet in Zimbabwe. Het wordt geëxporteerd naar China en komt via smelterijen terecht in fabrieken en uiteindelijk, wie weet, in die stevige braadpannen waar wij onze hamlapjes in staan te bakken.