Vissen in de vuurlijn

Visser Farej, 23, doet het verhaal van een Israëlische aanval. “We hadden onze netten in het water toen de Israëlische boot achter ons aan kwam”, zegt hij. “De soldaten schoten naar onze netten toen we ze probeerden binnen halen.” Farej toont hoe de boot zijn dak verloor toen ze geramd werden. Zijn broer Raed kwam onder het dak terecht, brak een been en verwondde zich aan de rug.

Ook de 43-jarige Sufyan werkt op het schip. “De dag voor het incident werden we een half uur lang het waterkanon bestookt. Daardoor werden het gps-systeem en alle elektronica aan boord vernield. En we waren amper 3 mijl van de kust verwijderd.”

Op de avond van 30 mei werd de vissersboot van Ragab Hissy het doelwit. “Ze bespoten ons zolang met het waterkanon dat we onder het dek moesten gaan schuilen”, zegt de 32-jarige visser. “Toen we daar zaten, werden we geramd door het Israëlische schip.” Hij toont de plek waar het schip tijdelijk hersteld is. “De Israëlische soldaten schreeuwden naar ons en vervloekten de islam”, vertelt hij. “We waren amper 3 mijl uit de kust, maar de Israëlisch beschuldigden ons ervan daar te wachten om ‘s nachts verder te varen.”

“Al sinds 2005 hebben we ernstige problemen met de Israëli’s bij het vissen.”, zegt Sufyan Koolah, die op hetzelfde schip werkt. “In 2007 werd het schip ook al eens ernstig beschadigd door Israëlisch geweervuur. Het koste zo’n 20.000 dollar aan herstellingen. Ook in 2008 verloren we heel wat apparatuur en netten door de aanvallen.”

Koolah is vader van tien kinderen, waarvan er drie aan de universiteit studeren. Maar de volgende twee maanden blijft de boot op het droge, voor de herstellingen. “Zeventien mensen werken op deze boot, en ze zullen allemaal zonder inkomsten zitten”, zegt hij.

Oslo-akkoorden

Volgens de Oslo-akkoorden mogen Palestijnse vissers tot 20 zeemijl van de kust van Gaza vissen. Maar die afstand wordt steeds meer gereduceerd door de Israëlische marine, die Palestijnse vissers bestookt met geweervuur en waterkanonnen. Vorig jaar hadden de vissers het al moeilijk binnen de limiet van 6 mijl, en dit jaar is die teruggebracht tot 3 zeemijlen.

Dat is veel te ondiep, zeggen de vissers. Ze vangen kleine vissen die aangetast zijn door de vervuiling, waaronder de riolering van Gaza die grotendeels in zee terechtkomt. Voor grotere en kwalitatief betere vissen moeten ze minstens 6 zeemijl uit de kust vissen, zeggen ze.

“Tussen maart en juni migreren hier grote scholen sardines, zo’n tien mijl uit de kust”, zegt Nizar Ayash, directeur van het Visserssyndicaat van Gaza. “Ze zijn overvloedig en alle vissers konden er goed van leven. De sardines vormden traditioneel de belangrijkste bron van goedkope proteïnen in Gaza.”

“Maar in de voorbije vijf jaar zijn minstens zeven vissers gedood door de Israëlische marine”, zegt Ayash. “Tientallen raakten gewond en meer dan driehonderd vissers zijn gearresteerd. Maar ze zullen blijven vissen, want ze hebben geen keus.”