Visteelt groeit in Latijns-Amerika

Visteelt groeit in Latijns-Amerika, nu de wereldwijde markt de gevolgen ondervindt van een stagnatie van de commerciële visserij. Sommige deskundigen waarschuwen echter dat industriële productie grenzen kent en sociale en milieurisico’s met zich meebrengt.
Volgens de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO), is 45 procent van alle vis die wereldwijd geconsumeerd wordt, afkomstig uit visteelt. Op dit moment gaat het om 48 miljoen ton. Tegen 2030 zal dat volume waarschijnlijk verdubbeld moeten zijn om aan de vraag te kunnen blijven voldoen.
Kwekers in Brazilië, Colombia, Chili, Ecuador, Mexico en Peru produceren momenteel hoeveelheden waar in Argentinië met afgunst naar wordt gekeken. In Argentinië, een van de meest zuidelijke landen van Latijns-Amerika, zijn de topografische en klimatologische omstandigheden voor grootschalige visteelt echter niet optimaal, zeggen sommige experts en activisten.
Milieuactivisten in Argentinië wijzen erop dat aquacultuur schadelijk kan zijn voor mens en milieu. Zij zien liever verantwoorde visserij op zee en in rivieren, waar nog steeds sprake is van een rijke biodiversiteit.
Risico’s
Met een jaarlijkse opbrengst van 710.000 ton, speelt Chili in de regio de leidende rol op het gebied van aquacultuur. Het land behoort samen met China en India tot de top-10 van de wereld. Chili is na Noorwegen de grootste producent van gekweekte zalm en forel. Maar de sector breng ook risico’s met zich mee. In 2007 zorgde een uitbraak van infectueuze bloedarmoede onder zalm voor de sluiting van veel Chileense bedrijven. Volgens de regering gingen duizend van de 55.000 banen in sector verloren, vakbonden spreken van drieduizend.
Argentinië heeft potentieel, maar is duidelijk een ander land dan Chili of Brazilië als het gaat om visteelt. De lange Chileense kustlijn telt veel fjorden die uitermate geschikt zijn voor visteelt. De Zuid-Atlantische Argentijnse kustlijn heeft bijna geen beschermende fjorden, behalve in Tierra del Fuego, de meest zuidelijke provincie van het land.
De visteelt in Argentinië wordt kleinschalig ontwikkeld, met forel, Patagonische botvis en mosselen. De opbrengst bedraagt niet meer dan 3.000 ton per jaar - erg weinig vergeleken met het volume dat in de visserij wordt gehaald: tussen 850.000 en 1,1 miljoen ton vis en schaaldieren. Argentinië kan zich ook niet meten met Brazilië, dat tropische wateren heeft. Brazilië produceert jaarlijks 250.000 ton vis en garnalen in zoetwater en voor de Atlantische kust, bij de zuidoostelijke stad Florianópolis.
Mangroves
De FAO schat dat in 2045 visteelt en visserij op gelijke voet zullen staan qua productie. Veel Argentijnen verwachten dat ze met leningen, subsidies en betere technologie goede zaken kunnen gaan doen. Maar Argentinië heeft zijn beperkingen, zegt ook Claudio Baigún, bioloog en expert op het gebied van zoetwatervis. “Chili en Brazilië worden als voorbeelden gezien. Maar Argentinië is anders. In Rosario, in de oostelijke provincie Santa Fe, wordt pacu gekweekt. In Bolivia en Brazilië, met hun warme water, is de pacu in acht maanden volgroeid. In Argentinië duurt het achttien maanden.”
“Argentinië zit in Latijns-Amerika op de grens als het gaat om de kweek van warmwatersoorten”, zegt hij. En, zo waarschuwt Baigún, visteelt is geen wondermiddel. Er kunnen ziekten uitbreken, de teelt brengt hoge kosten met zich mee op het gebied van energie en visvoer, en gebrek aan genetische diversiteit bij de vis kan voor problemen zorgen. “Het idee heerst dat aquacultuur de oplossing voor alles is, maar we kunnen beter bewaren wat we hebben en verantwoord management van bestaande visvoorraden promoten. Aquacultuur zal uiteindelijk niet de oplossing zijn.”
Jorge Cappato, directeur van de stichting Proteger (Beschermen), wijst erop dat industriële aquacultuur schadelijk kan zijn voor het milieu. Bij visteelt worden bijvoorbeeld antibiotica pesticiden gebruikt die invloed hebben op de waterkwaliteit. De vispopulatie kan daar onder lijden, waardoor plaatselijke gemeenschappen en traditionele vissers gedwongen worden over te stappen op visteelt.
In Mexico, dat vooral garnalen produceert, is de vernietiging van mangroves een probleem. De garnalenindustrie brengt grote schade toe aan deze ecosystemen, stelt de Mangrove Ecology Group. Tussen 2000 en 2007 verdween 27 procent van de mangroves langs de Mexicaanse kustlijnen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.