Vluchtelingen uit Fallujah kunnen niet meer bij familie terecht

We zaten met negen gezinnen samengeperst in een enkel huis, dus verhuisden mijn ouders, mijn zus en ik samen met mijn tante en haar twee kinderen naar dit kamp, zegt de twaalfjarige Khalid Anwar Khalidi. Khalidi is al een maand niet meer naar school geweest. Samen met zijn ouders vluchtte hij twee weken geleden uit hun eigen woning in Fallujah. Hij vond eerst een plekje bij familieleden in Washash, een arme wijk in Bagdad. Nu is hij een van de vele nieuwkomers in het tentenkamp in West-Bagdad.

Ik ben beschaamd dat ik een vluchteling ben, zegt een man vanuit zijn tent even verderop. We zijn vluchtelingen in ons eigen land - zo triest. We zijn net als de Palestijnen. Hij logeerde met zijn gezin van 12 twee weken bij familie in Bagdad en overwoog een huis of appartement in de stad te huren. Maar nu hij vluchteling is, heeft hij geen inkomen meer, en hij vreest dat hij zijn spaargeld nodig zal hebben om de schade te herstellen die zijn huis in Fallujah leed tijdens de gevechten.

Het is een treurig refrein in het kamp dat werd opgericht om vluchtelingen uit Fallujah op te vangen: arme Irakese families die hun dakloze verwanten in eerste instantie gastvrij onthaalden, blijken gewoon niet in staat om hen onderdak te blijven verschaffen. Daarmee verandert de samenstelling van de tentenkampbevolking. Oorspronkelijk ging het alleen om de meest wanhopige gezinnen, die geen logies vonden bij familie of vrienden. Ze maakten niet meer dan een fractie uit van de tienduizenden burgers die de stad ontvluchtten. Intussen stromen de mensen toe, en met de nieuwe vijandelijkheden in Najaf die dinsdag uitbraken, vrezen de verantwoordelijken van de Iraakse Halve Maan dat veel meer kampen nodig zullen blijken.

De Rode Maan had eerst geprobeerd een kamp op te richten op 7 kilometer van Fallujah. We moesten naar Bagdad verhuizen omdat het kamp onder vuur werd genomen vanuit Amerikaanse helikopters, waarbij twee tenten afbrandden, zegt Kamer Jabi, de directeur voor jongeren en vrijwilligers van de humanitaire organisatie. Nu nog staan een hele reeks van onze tenten daar, maar we kunnen onze vrijwilligers ze niet laten ophalen omdat het zo gevaarlijk is.

Deze gezinnen hebben niks meer. Geen meubels, niets. Ze zijn afhankelijk van onze hulp, en het zal lang duren voor ze terug kunnen keren naar hun normale leven, zegt Jabi. Alle Irakezen zijn de oorlog echt beu. 35 jaar lang zaten we onder het juk van Saddam Hoessein, en nu onder dat van de Amerikanen. We zijn het beu. We zijn heel moe.

Lakhdar Brahimi, de VN-gezant die helpt een nieuwe Iraakse overheid op te zetten, waarschuwde de Amerikaanse overheid zondag nog over haar aanpak in Fallujah. Als je een stad omsingelt, bombardeert, en mensen niet meer naar een ziekenhuis kunnen gaan, hoe omschrijf je dat? Als je hier vijanden hebt, is dit precies wat ze willen dat je doet: nog meer mensen van je vervreemden zodat ze niet jou maar hen steunen.