VN-interventie in Ituri doet Kivu dromen

Waarom alleen in Ituri ?, zo reageren de bewoners van de Kivustreek op de
komst van de 1400 militairen onder Frans bevel. Ituri was de afgelopen
maanden het trieste toneel van slachtpartijen tussen Hema’s en Lendu’s, maar
ook in Kivu sterven elke dag burgers. Slavenarbeid, verkrachtingen,
ondervoeding, aids en gebrekkige gezondheidszorg eisen er duizenden
mensenlevens.

Ver weg van het oog van de internationale gemeenschap blijft de brandhaard
Kivu smeulen. Op 30 vochten Maï-mai en RCD-rebellen in Binyakiri, op 70
kilometer van Bukavu. Vorig weekend was Mbinji aan de beurt, halfweg tussen
Goma en Bunia. Deze keer vocht het RCD Goma met rivaliserende rebellen uit
Kisangani. Volgens sommige waarnemers willen de Rwandagezinde rebellen de
komst van de internationale vredesmacht zoveel mogelijk belemmeren.
Ooggetuigen melden dat het Rwandese leger zwaar geschut installeert rond de
stad Uvira aan het Tanganyika-meer.

De bisschoppen van Kivu hadden het op 9 mei over de kalvarietocht van de
bevolking. De mensen in de dorpen vallen afwisselend ten prooi aan rebellen
van het RCD, Maï-Maï en de laatste Interahamwe-milities, die zich schuldig
maakten aan de volkerenmoord in Rwanda. De dorpelingen moeten hun
afwisselende meesters steeds weer als slaven bedienen. In Ndulu, op 78
kilometer van Bukavu, hebben Interahamwe zelfs mensen verkocht in ruil voor
koeien en gereedschap.

De 72 jarige Mbirbindi Chigojho uit de streek van Walungu herinnert zich hoe
Maï-Maï-militieleden van Mudundu 40 begin mei zijn dorp plunderden en de
bewoners 17 dagen lang gevangen hielden in een kamp in het woud. Wij
vrouwen en meisjes waren seksspeeltjes, zegt de zeventienjarige Adolphine
Mirindi, Ze besprongen ons wanneer hen de lust daartoe bekroop. Vier
getrouwde vrouwen weigerden en werden op staande voet geëxecuteerd.

Een jongen op de afdeling intensieve zorgen van het ziekenhuis van Walungu
herinnert zich zijn vlucht door een bananenplantage. Ik wilde hun
munitiekisten niet dragen, maar met een tiental kogels verbrijzelden ze mijn
benen. Ik ben er zeker van dat ze van het RCD waren. Ook journalisten zijn
niet veilig. Joseph Nkinzo werd omwille van zijn radiouitzending ‘Sauti ya
Rehema’ (‘De stem van de barmhartigheid’) opgesloten en met de zweep
bewerkt. Hij kwam vrij na te hebben beloofd geen politieke radio meer te
maken.

De mensenrechtenschendingen zijn flagrant en vinden plaats onder de ogen
van de MONUC en de internationale waarnemers, zo stellen de bisschoppen,
Wanneer ze daarover blijven zwijgen, komt dat bij de bevolking over als
medeplichtigheid.