VN-rapport klaagt lot inheemse volken aan

Het probleem situeert zich niet enkel in ontwikkelingsregio’s, maar ook in landen als de Verenigde Staten, Canada, Australië en Nieuw Zeeland. Ondanks alle vooruitgang op het vlak van mensenrechten in de voorbije jaren, blijven inheemse bevolkingsgroepen kwetsbaar voor overheidsgeweld en intimidatie, die er vaak op gericht zijn hen van kostbaar land te verdrijven.
 
“Overheden en de VN moeten hier ernstig werk van maken”, zegt Victoria Tauli-Corpus, voorzitter van het Permanente Forum voor Inheemse Thema’s bij de VN. Uit het rapport blijkt dat ze maar 5 procent uitmaken van de wereldbevolking, maar wel 15 procent van alle mensen die in extreme armoede leven.
Volgens Myrna Cunningham, een van de auteurs, is dat een rechtstreeks gevolg van het verlies van hun land aan privébedrijven die vaak de steun van de overheid krijgen. Het land is nodig voor grote stuwmeren, toerisme, grootschalige mijnbouw of houtkap. In veel landen krijgen inheemse kinderen geen toegang tot onderwijs en moeten ze het zonder adequate gezondheidszorg stellen.
 
Cunningham wijst ook op de vele moorden op inheemse inwoners in sommige delen van de wereld. In Colombia en Peru bijvoorbeeld zijn er goed gedocumenteerde rapporten over geweld tegen inheemse bevolkingsgroepen. “Er zijn verschillende gevallen bekend waar inheemse bevolkingsgroepen door de overheid als terroristen bestempeld worden”, zegt Cunningham, die daaraan toevoegt dat dit een duidelijke schending is van de VN-Verklaring voor de Rechten van Inheemse Volkeren.
 
De Verklaring werd aangenomen door de Algemene Vergadering van de VN in 2007. Het eist respect voor de rechten van inheemse bewoners op hun land, cultuur en erfgoed.

Milieu

Het rapport stelt dat ook dat er zwaar gekapt wordt in inheems territorium als gevolg van grootschalige mijnbouwprojecten. Vaak zijn die illegaal.
 
“We voeren actie over talrijke dossiers”, zegt Ben Powless, een inheems activist uit Canada, “zoals de slachting van onze broeders in het Peruaanse  Amazonewoud, de verdrijving van Masaï-families in Kenia en de vernieling die de klimaatverandering met zich meebrengt.”
Volgens Tauli-Corpus is er wel hoop dat het lot van de inheemse gemeenschappen meer aandacht zal krijgen tijdens de toekomstige klimaatgesprekken. Maar niet alle inheemse leiders zijn het daarover eens. Bij de recente onderhandelingen werd vooral de emissiehandel naar voren geschoven als wapen tegen de ontbossing van inheemse territoria. Veel inheemse volken zien dat als een manier van omkoping en een bedreiging voor het voortbestaan van hun cultuur.