"VS hebben altijd onderwerping geëist van Iran"

De VS hebben altijd van Iran geëist dat het zich zou onderwerpen aan hun hegemonie in de regio. Dat schrijven twee gewezen insiders in een erg goed gedocumenteerd boek over de Amerikaans-Iraanse relaties.

In Going to Tehran: Why the United States Must Come to Terms with the Islamic Republic of Iran nemen Flynt Leverett en Hillary Mann Leverett niet alleen het Amerikaanse Iran-beleid op de korrel. Ze kijken naar de bredere context van het Midden-Oosten en behandelen het beleid als een probleem van Amerikaanse hegemonie in de regio.

De auteurs zijn gewezen diplomaten met hoge functies bij de Nationale Veiligheidsraad. Hillary Mann Leverett was zelfs een van de weinige Amerikaanse functionarissen die mochten onderhandelen met hun Iraanse tegenhangers. Maar uit onvrede met het Amerikaanse Iran-beleid onder president George W. Bush zijn ze in 2003 opgestapt.

In plaats van een goedbetaalde baan te aanvaarden in de diplomatie, koos het koppel ervoor om de Amerikaanse houding tegenover Iran publiek te hekelen en het beleid van de regering-Obama als veel agressiever te bestempelen dan doorgaans wordt aangenomen. De Leveretts zijn dan ook niet bepaald graag gezien in Washington.

Wishful thinking

Ook nu roeien ze tegen de stroom op. In hun boek ontmaskeren Flynt en Hillary Mann Leverett het argument van de voorstanders van Amerikaanse sancties tegen Iran – namelijk dat de meeste Iraniërs verlangen naar een seculiere democratie – als wishful thinking. In de plaats daarvan geven ze een harde analyse van de geschiedenis van de Iraanse revolutie.

Volgens hen was de belangrijkste reden dat de beweging van Khomeini in 1979 aan de macht kon komen, het feit dat “de sjah onverschillig bleef voor de religieuze gevoeligheden van de Iraniërs”. Daarmee gaan ze lijnrecht in tegen alles wat er in de voorbije decennia in de populaire media is verschenen over Iran.

Ze tonen ook overtuigend aan dat er geen sprake was van fraude bij de verkiezing van Ahmadinejad in 2009, iets wat de Amerikaanse regering, de media en mensenrechtenactivisten toch altijd hebben beweerd.

Neoconservatieven

Maar de centrale boodschap in Going to Tehran is dat de VS van Iran steeds hebben geëist dat het zich zou onderwerpen aan hun dominante machtspositie in de regio. Na het instorten van de Sovjet-Unie gingen de Amerikanen op zoek naar hegemonie in het Midden-Oosten, menen de auteurs.

De Leveretts beschrijven het Iran-beleid van de regering-Clinton als voorloper van president Bush’ oorlog in Irak en diens pogingen om een regimewissel in Iran door te voeren. Daaruit blijkt dat de rol van de Republikeinse neoconservatieven niet overdreven moet worden en dat het beleid al in die richting werd geduwd voor 2001.

Volgens de auteurs zijn de zeer koele diplomatieke betrekkingen van de regering-Obama met Iran ingegeven door het feit dat de VS geen afstand willen nemen van de hegemonie die ze in de regio samen met Israël hebben.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.