Waardig werk voor Ivoriaanse cacaoboeren

Het politieke conflict dat Ivoorkust de laatste maanden beheerste, trof de cacaoboeren hard. De politieke impasse viel midden in het cacaoseizoen, dat van september tot februari loopt. Toen Allasane Outtara de export van cacao stil legde, om zijn rivaal Laurent Gbagbo financieel te raken, waren de cacaoboeren daar het grootste slachtoffer van. Nu het land aan zijn heropbouw begint, benadrukt VOICE dat de industrie zijn verantwoordelijkheid moet opnemen zodat op een duurzame manier geteeld kan worden. VOICE eist concrete initiatieven waardoor alle betrokkenen een waardig inkomen ontvangen. Ook moet er een einde komen aan de ergste vormen van kinderarbeid. Want door een gebrek aan opleiding hebben weinig jonge mensen in Ivoorkust toekomstperspectieven.

Kinderarbeid

Er is nog veel werk aan de winkel wat betreft kinderarbeid, blijkt uit onderzoek van de Amerikaanse Tulane-universiteit. Gefinancierd door het US Departement of Labor onderzochten zij de ergste vormen van kinderarbeid in de West-Afrikaanse cacaoproductie. Zowel Ghana als Ivoorkust werden onder de loep genomen. Het onderzoek besluit dat grote cacaohandelaars en -fabrikanten inspanningen moet leveren zodat er einde kan komen aan de kinderarbeid en de armoede. Daarnaast moet de nationale overheid het probleem erkennen en willen aanpakken. Ook de consument moet bewuster worden. De media kunnen hierbij helpen door over de problematiek te berichten.

Cacaoboeren ontvangen bijna niets van de grote winsten die multinationals opstrijken.

Ivoorkust is ’s werelds grootste producent en uitvoerder van cacao. Een groot deel van deze nationale productie gebeurt door kinderen. Toch moet een onderscheid worden gemaakt tussen enerzijds kinderwerk en anderzijds kinderarbeid en zelfs kinderslavernij. Kinderwerk hoeft niet afgeschaft te worden. Dit is een ingeburgerd cultureel fenomeen waarbij kinderen hun ouders helpen op het land. Kinderarbeid daarentegen moet worden gestopt. Hierbij worden kinderen gedwongen om te werken, bij slavernij is er zelfs sprake van geweld tegenover de kinderen.

Eerlijke chocolade in plaats van “bloedchocolade”

Een ander groot probleem is dat cacaoboeren zo goed als niets ontvangen van de grote winsten die multinationals opstrijken. Steeds meer geraakt de cacao-industrie in handen van enkele belanghebbenden. Zo staat het Belgisch-Zwitserse Barry Callebaut in voor 60 procent van de vermaling van cacaobonen. Dit probleem werd al langer erkend in grote chocolade consumerende landen. In 2000 sprak de Verenigde Staten zelfs van “bloedchocolade”. De laatste tien jaar werden er enkele initiatieven op touw gezet. Deze hebben maar voor een kleine vooruitgang gezorgd en daarom zijn volgens VOICE meer maatregelen nodig.

VOICE legt de nadruk op sociale zaken en volgens hen is er nood aan internationale samenwerking. Door de krachten te bundelen hopen ze een duurzamere en transparantere cacaoketen op te starten. Aangezien België hét chocoladeland bij uitstek is, kan het hierin een belangrijke rol spelen. De samenwerking tussen ngo’s en vakbonden biedt gunstige perspectieven. Vakbonden zijn cruciaal om de druk op de industrie te verhogen.