Waarom komt er geen volksopstand in India?

De opstand in de Arabische wereld is de uitbarsting van ontevredenheid die zich decennialang heeft opgebouwd. Mohamed Bouazizi’s zelfmoord schokte de Arabische landen. Van Marokko tot Iran kwam de bevolking op straat om meer democratie te eisen. De Indiase samenleving daarentegen, blijft immuun voor het bloedbad dat zich op het platteland afspeelt. Geen dag gaat voorbij zonder dat de kranten berichten over zelfdodingen bij boeren. Palagummi Sainath, een journalist gespecialiseerd in het Indiase platteland, omschrijft de situatie als dramatisch. ‘De golf van zelfmoorden is de grootste ramp sinds onze onafhankelijkheid in 1947. Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid werd er op zo’n grote schaal zelfmoord gepleegd.’ Sainath deed zijn uitspraken in Kolkata op een lezing over de landbouwcrisis. 

In een column voor ZCommunications trekt de Indiase journalist Devinder Sharma hard van leer tegen de boerenbonden. ‘Ik begrijp niet hoe het komt dat in een land dat 600 miljoen boeren telt, de vakbonden doof en blind blijven voor de dramatische situatie op het platteland.’ De prijzen van veel goederen zijn in vrije val. Zo kregen boeren een jaar geleden nog 350 roepie (5,5 euro) voor een kilogram cocons, nu bedraagt dat nog amper 150 roepie (2.30 euro).

Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid werd er op zo’n grote schaal zelfmoord gepleegd

Ongelijkheid

Sainath pikt hierop in: ‘Australië voerde negen jaar geleden nog onze tarwe in. Vandaag is het omgekeerde het geval: India betaalt voor Australische tarwe 5.45 roepie (negen eurocent) per kilogram. De tarwe wordt doorverkocht aan de arme Indiase bevolking voor 6.15 roepie (tien cent) per kilogram.’ Daar komt nog eens bij dat de loonkloof tussen de bevolkingslagen gigantisch is. De gemiddelde CEO verdient 30.000 keer meer dan de modale arbeider. Die arbeiders zagen hun loon de afgelopen jaren met 22 procent dalen.

Bij de volkstelling van 2001 bleek dat er tussen 1991 en 2001 acht miljoen boeren hun grond verlieten en naar de steden trokken. Momenteel is er in India opnieuw een telling aan de gang. Wanneer die cijfers vrijgegeven worden, zal blijken hoe dramatisch de situatie op het platteland echt is. ‘Maar aangezien het aantal zelfmoorden blijft stijgen, terwijl de bevolking in rurale gebieden daalt, kunnen we ervan uit gaan dat de situatie schrijnend blijft’, aldus Sharma.   

Desondanks is niet alle hoop verloren voor de Indiase boeren. Sharma blijft geloven in een positieve afloop: ‘De ontevredenheid bij de boeren groeit, maar het is wachten tot er een eerlijke leider opstaat die de plattelandsbevolking de weg wijst. Wanneer dat moment aanbreekt, zal er geschiedenis geschreven worden.’