Water voor fijnproevers

‘Geen twijfel mogelijk. Water wordt de nieuwe olie’, zegt Ian Szydlowski. De 37-jarige Chileense ondernemer beschrijft zijn businessplan voor Waters of Patagonia terwijl hij me een glas Crevasse gletsjerwater inschenkt. ‘Dit is water zoals het bedoeld is.’ De fles is slank, met heerlijk sensuele lijnen. ‘Gemaakt in Murano, Italië’, zegt Szydlowski. ‘We hebben momenteel maar tweeduizend zulke flessen.’
Het water dat Szydlowski verkoopt, haalt moeiteloos alle EU-normen voor zuiver bronwater, en dat is geen wonder: het wordt gewonnen in de extreme zuidpunt van het Amerikaanse continent, duizenden kilomter verwijderd van de vervuilde noordelijke hemisfeer. Het smeltwater is afkomstig van regen die duizenden jaren geleden bevroor, eeuwen voordat de verbrandingsmotor, moderne scheikunde of nucleair afval op aarde verschenen.
‘De natuur is de beste filter’, zegt Allen Szydlowski, de andere partner in de zaak. Hij wijst naar de ongerepte bergen en de massieve gletsjer aan de horizon: ‘Onze filter is een heel ecosysteem.’
Ian Szydlowski heeft een aantal patenten die op erkenning wachten. Hij heeft Arabische investeerders en hij heeft vooral de wettelijke rechten verworven op jaarlijks negen miljard liter van het zuiverste water ter wereld, dat over zijn achtertuin vloeit –een 9000 hectare groot ecosysteem dat langs alle kanten omringd wordt door Chileense nationale parken.
Waters of Patagonia biedt straks water aan met het originele “productiejaar”, dankzij een procedure die vergijkbaar is met koolstofdatering. Vikingliefhebbers kunnen dan een fles uit de jaren 900 kopen, vrijetijdsridders kiezen voor een middeleeuwse fles, terwijl fundamentalistische christenen de hemelse neerslag uit bijbelse tijden kunnen proeven. 
De echte ambities van de Szydlowski’s zitten echter niet in de fijnproeversmarkt, maar in de markt van bulkvervoer van bronwater. Met gesofistikeerde technologie wordt het straks immers mogelijk om watercontainers naar alle hoeken van de wereld te verschepen.
Waters of Patagonia is vandaag een onbetekenend bedrijf in een mondiale watersector die vierhonderd miljard dollar waard is. Maar de broers Szydlowski hebben wel de gedrevenheid en de visie die nodig is om munt te slaan uit het onweerlegbare feit dat de planeet gewoon onvoldoende zuiver water heeft voor de straks zeven miljard aardbewoners.
De idee dat bronwater verpakt wordt in superdure flessen of verkocht wordt als grondstof stoot veel milieu- en andersglobalistische activisten tegen de borst. Voor hen is water een mensenrecht, geen koopwaar. Wie op een gemiddeld westers dieet leeft, gebruikt dagelijks gemiddeld 2500 liter water. Tegelijk sterven er jaarlijks naar schatting 2,2 miljoen mensen bij gebrek aan zuiver water.
De verkoop van flessenwater groeide duizendvoudig tussen 1984 en 2005. In Europa gaat het al om een jaarlijkse markt van 25 miljard euro. Het zal geen vijf jaar meer duren voor flessenwater de meest verkochte frisdrank ter wereld is. Dat is natuurlijk slecht nieuws voor het milieu, want miljarden plastic flessen worden elk jaar bij het vuilnis gegooid.
Toch betwist Michael Masha, een gepensioneerd antropoloog uit Australië en een zeer gerespecteerde waterconnoisseur, dat het grand cru water slecht is voor het milieu: ‘Waterbedrijven leven van de omgeving en beschermen dus ook de omgeving.’ Al maakt hij meteen duidelijk dat hij daarmee niet verwijst naar Coca Cola of Pepsi, die volgens hem licht gezuiverd kraantjeswater aanbieden onder de merknamen Dasani of Aquafina –tegen een prijs die tienduizend keer hoger is dan wanneer de consument het zelf aan het kraantje zou tappen.
Het water dat fijnproevers nu leren kennen, verovert stilaan een plek op de tafels van de chiqueste hotels en restaurants in de wereld. ‘Ik vergelijk het met goede wijn uit Frankrijk of Chili’, zegt Michael Masha, een gepensioneerd antropoloog uit Australië en een zeer gerespecteerde waterconnoisseur. ‘Waar het om gaat, is dat mensen belang hechten aan hun voedsel en aan de herkomst ervan. En dat gaat in toenemende mate ook op voor water.’