Waterconflict sleurt Israël en Libanon richting oorlog

De Wazzani voedt de Hasbani, de rivier die bijna een vierde van het water
van de Zee van Galilea levert, Israëls belangrijkste watervoorraad. Israëls
minister van Buitenlandse Zaken Shimon Perez noemt het Libanese
watervoorzieningproject daarom een onnodige provocatie, terwijl zijn
premier Ariel Sharon vorige week nog met oorlog dreigde als Libanon het plan
toch uitvoert. Het Israëlische leger volgt de situatie op de voet en zegt te
zullen schieten op arbeiders die het werk aanvatten.

Aan de overzijde heeft de Libanese president Emile Lahoud het over een
definitieve en onomkeerbare beslissing. (…) Zij kunnen ons niet beletten
dat we internationale overeenkomsten en verdragen inzake watervoorziening op
eigen territorium toepassen. De explosieve situatie wordt nog verder
gepolariseerd door de aanwezigheid en toenemende activiteit van de door Iran
en Syrië gesteunde Hezbollah, de Sjiitische anti-Israëlische militanten die
in 2000 het Israëlische leger uit zuidelijk Libanon verdreven. De Hezbollah
bestempelt het Libanese waterproject als een nieuwe overwinning en zweert
terug te zullen slaan als Israël zijn wapens trekt. Israëlische
gevechtsvliegtuigen die over de regio vlogen, werden beschoten.

Er bestaat geen twijfel over dat Israël zijn leger en veiligheidsdiensten
zal inzetten om het Libanese waterproject te saboteren, op de manier die het
wenselijk acht - heimelijk of op een anders, stelt politiek analist
Vivekanand, tevens uitgever van een Engelstalige krant in de Verenigde
Arabische Emiraten. Vivekanand vindt Israëls aantijging van een Libanese
schending van internationale verdragen absurd, gelet op de situatie in
Palestina, waar de Israëli’s schaamteloos internationale normen en wetten
naast zich neer leggen. Volgens Vivekanand heeft elke Israeli elke dag
toegang tot gemiddeld 1 kubieke meter drinkwater, de Palestijnen krijgen 0,2
kubieke meter.

Het zou niet de eerste maal zijn dat Arabische landen en Israël om
drinkwater naar de wapens grijpen. De regio huisvest 6,3 procent van de
wereldbevolking maar beschikt over slechts 1,4 procent van de
watervoorraden. In 1964 bouwde Libanon pompen om water uit de Hasbani te
putten, Syrië en Jordanië construeerden waterinstallaties en er werd water
uit de Jordaan gehaald, maar Israël vernietigde met bombardementen en
beschietingen die installaties. En één van de aanleidingen voor de
Iraans-Iraakse oorlog van 1980-1988 was het Shaat Al Arab-kanaal, dat nog
steeds onopgelost is.

Een van de belangrijkste Israëlische bezwaren tegen vrede met Syrië en de
teruggave van de Golanhoogte is de strategische waarde ervan. De Golanhoogte
genereert 30 procent van het water van de Zee van Galilea, stelt Ali
Shaath, ondersecretaris van het Palestijnse ministerie voor Planning en
Internationale Samenwerking. Volgens Amerikaanse bronnen zijn zowel Syrië
als Israël gewonnen voor een Amerikaanse interventiemacht, Libanon spreekt
dat tegen en wil alleen binnen een VN-kader onderhandelen - maar dan
verhinderen de VN-resoluties tegen Israël een inschikkelijke Israëlische
houding.

Washington, dat geen regionale roet in zijn eten wil voor een actie tegen
Irak, stortte zich aan het begin van deze week op de kwestie. Dinsdag
vertelde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell dat
Amerikaanse experts zullen oordelen of alles volgens de in de tijd
opgestelde regels en verdragen verloopt. Wij willen niet nog een nieuwe
crisis zien ontstaan, aldus Powell.

N. Janardhan