Aantrekkelijk wilde Groenkapje alleen zijn voor die dromedarishoeder aan wie haar vader zou uithuwelijken. Saharawitje, een andere heldin in de verhalenbundel Groenkapje en de bekeerde wolf, is zo vroom dat haar jaloerse stiefmoeder haar naar de woestijn stuurt om ontmaagd te worden, zodat de stiefmoeder weer de vroomste moslima van het land kan worden.
En zo verwerkt Naema Tahir op een magistrale wijze het ene stereotype na het andere in haar sprookjesboek. Koningen verlangen ernaar om hun vrouwen te slaan. Vaders azen alleen op bruidschatten en moslima’s die nooit geleerd hebben nee te zeggen, doen er alles aan om maagd en zuiver te blijven.
In de korte inleiding zegt Tahir dat ‘de Lage Landen van Oranje’ opgedeeld werden volgens multicultureel recept, waarbij het rijkere, westerse deel het armere, oosterse deel subsidieert om anders te zijn. Haar sprookjes zijn dan ook bedoeld om ‘verrukkelijk te vertellen over de mystiek van de oorsterlingen’. Meteen is de ironische toon gezet.
Naema Tahir heeft haar zelfomschreven opdracht op een voortreffelijke manier vervuld. Humor kan volgens de schrijfster verbroederen. ‘Als een breder publiek kan lachen over iets van een ander cultuur, dan ga je die andere cultuur leren begrijpen’, beweert ze in een interview met Metro Nederland. Alleen is Groenkapje niet zo onschuldig als ze zich voordoet. Ze moet toch ook beseffen dat wie haar verhaal en dat van de andere heldinnen leest, alleen maar afschuw voor die ‘andere cultuur’ overhoudt.
Groenkapje en de bekeerde wolf door Naema Tahir is uitgegeven door Meulenhoff. 141 blzn. ISBN 978 90 2908 329 4