Zimbabwaanse studenten kunnen school niet meer betalen

Het Zimbabwaanse onderwijssysteem zit financieel aan de grond en vraagt een bijdrage van 20 dollar per hoofdvak, maar de meerderheid van de studenten kan dat geld niet ophoesten.
“Waar moeten we dat geld halen?” vraagt Zanele Dube, zelf een leerkracht die geen middelen heeft om voor de examens van haar twee kinderen te betalen. “Dit is de reden waarom we voortdurend loonopslag vragen. Stel je voor: een leerkracht die er niet in slaagt om haar kinderen naar school te sturen”. Zimbabwaanse leerkrachten verdienen ongeveer 170 dollar per maand, maar de vakbonden eisen een minimumloon van 430 dollar.
Volgens de Progressive Teachers Union of Zimbabwe (PTUZ) heeft 75 procent van de 300.000 studenten zich niet tijdig ingeschreven voor hun examens. Vorige maand spande een leerling een proces aan tegen het ministerie van Onderwijs om de deadline voor de inschrijving te verlengen. Het ministerie wachtte het vonnis niet af en verlengde de deadline tot december. Op die manier hebben de ouders meer tijd om het geld bijeen te krijgen, redeneert het ministerie.

Geen geld

Minister van Onderwijs David Coltart voert aan dat hij het geld niet heeft om jaren van verwaarlozing om te keren. Hij heeft naar eigen zeggen steun gezocht bij de Europese Unie en andere agentschappen, maar er is nog niets gekomen, en er is dus geen geld om de examens te organiseren. Volgens Coltart heeft zijn ministerie daarvoor een injectie van minstens 100 miljoen dollar nodig.
Ook de VN-Kinderorganisatie Unicef klaagt over de teloorgang van het onderwijssysteem in een land waar tot tien leerlingen een schoolboek moeten delen. In september lanceerde de organisatie een overgangsfonds van 70 miljoen dollar om kansarme kinderen naar de schoolbanken te krijgen.
Het Zimbabwaanse onderwijssysteem blijft intussen geplaagd worden door het aanhoudende conflict tussen de leerkrachten en de overheid. De leerkrachtenbonden hebben er al mee gedreigd niet te komen werken als de overheid hun looneisen niet inwilligt.
Intussen houden steeds meer kinderen het onderwijs definitief voor bekeken. Ze verlaten niet alleen de school, maar ook hun land voor de “place of gold”, zoals ze Johannesburg in het naburige Zuid-Afrika noemen.