Bahreini's getuigen over de repressie

In de reportage Democratische volksopstand in Bahrein die verscheen in MO*magazine van december 2011 laat MO*redactrice Tine Danckaers activisten, slachtoffers en nabestaanden van de Bahreinse repressie aan het woord. Via het onderstaand overzicht kan u de volledige getuigenissen lezen (klik op de foto’s of de titeltjes).

Anonieme getuige over folteringen door Bahreinse ordediensten
Ik ontmoette Abdullah Fadlain (fictieve naam) in een dorp in Bahrein. Van 24 april tot en met 3 juli zat hij in Bahreinse gevangenissen, en was hij veelvuldig het slachtoffer van foltering. Zijn getuigenis daarover had hij al online gezet. Hij was bereid om zijn haarscherpe en schokkende relaas opnieuw te doen, live deze keer. Achteraf vertelde mensenrechtenactiviste Zainab Al Khawaja, die voor me tolkte, dat ze niet alles had vertaald. Sommige stukken vond ze te vernederend om woordelijk te herhalen in zijn bijzijn.

Mariam Mahid Abdulla Salman: 3 maanden cel voor een sms
Het verhaal van Mariam Mahid Abdulla Salman is niet het meest markante dat we optekenden in Bahrein. Wat haar verhaal dan wel zo bijzonder maakt: het is exemplarisch voor wat vele andere Bahreini’s meemaakten sinds het begin van de revolutie. Ze werd opgepakt omdat ze “genoeg” zei.

De familie van Mohammed Abdulhadi al-Shakar
Mohammed Abdulhadi al-Shakar is 22 jaar en zit sinds 16 september in een Bahreinse cel. Waarom hij daar zit weet hij niet. Evenmin begrijpt hij dat zijn broer hem niet komt halen. Mohammed heeft een verstandelijke beperking. MO* sprak in oktober met zijn broer en tante.

De familie van Ali Jawad al-Sheikh
Sitra, een dorp vlakbij petrochemische bedrijven en ver verwijderd van shoppingmalls en middenklasse, verloor sinds het begin van de opstand in februari al vier mensen. Ze liggen samen begraven als martelaren aan de rand van het dorp. Eén van die ‘martelaren’ is Ali, een jongen van veertien. Op 31 augustus, de dag van het Suikerfeest, kreeg hij een stuk traangasgranaat in de nek. De jonge Ali betaalde ondraaglijk zwaar omdat hij demonstreerde voor verandering. Een onderzoek kwam er niet, de politie ontkent elke betrokkenheid in Ali’s dood.

Reumatologe Fatima Haji
‘Het begon op de nacht van 14 februari toen het eerste slachtoffer, Ali Mushaima, viel. Onze eigenlijke rol als dokters in Salmanya begon op 17 februari, nadat de ordediensten op gewelddadige manier de demonstranten op het Parelplein hadden aangevallen. Wij ontvingen die toestroom van gewonden omdat Salmanya vlakbij het Parelplein ligt en omdat het nu eenmaal het grootste hospitaal in Bahrein is. Er waren doden gevallen, honderden gewonden werden binnengebracht, met wonden en medische problemen door traangas, plastic kogels en rubberkogels. Ik had dienst die dag.’

Herlees ook de blog die Tine bijhield tijdens haar verblijf in Bahrein: