Vier nachten in de Jungle van Calais. Een terugblik

Mahmoud en Ahmad waren op dezelfde rubberboot als de familie Jafar van Turkije naar Griekenland gekomen. Ahmad was de man die het leven van alle inzittenden van het bootje had gered. Urenlang waren ze met een kapotte motor heen en weer geslingerd op de hoge golven van de gitzwarte zee, tot Ahmad de motor weer aan de praat kreeg.
 

Van de Griekse eilanden tot Duitsland volgde ik hen op de zogenaamde Balkanroute, tot de Duitse politie Mahmoud en Ahmad meenam.

‘We zijn gevlucht voor ISIS, we willen naar Duitsland of Engeland. Wat is het beste land?’

Een paar maanden later kwam ik te weten dat ze in de “jungle” van Calais waren beland. Ik dacht aan de vraag die Mahmoud me helemaal in het begin in Athene had gesteld.

‘We zijn gevlucht voor ISIS, we willen naar Duitsland of Engeland. Wat is het beste land?’ Ze hebben ongeveer een half jaar in de jungle gezeten en alle mogelijke manieren geprobeerd om in Engeland te geraken. Mahmoud vroeg me zelfs of er vanuit Brussel bussen naar Londen vertrokken.

Ik antwoordde bevestigend.

Een week nadat ik in Calais afscheid had genomen, hoorde ik dat ze in Brussel aan het Noordstation hadden geprobeerd om in de bagageruimte van een bus te klimmen, tevergeefs.

Ze verloren een half jaar in deze miserabele levensomstandigheden, een parallelle wereld aan de rand van de samenleving.

Mahmoud en Ahmad zouden uiteindelijk naar Duitsland zijn teruggekeerd om daar asiel aan te vragen, in het land waar ze voor hun lijdensweg in de jungle ook al waren.

Ze verloren een half jaar in deze miserabele levensomstandigheden, een parallelle wereld aan de rand van de samenleving. Deze wereld blijft nu alleen nog voortbestaan in de herinneringen van de vluchtelingen en de foto’s van de fotografen die er langs gingen.

Bekijk de hele fotoreeks in de slideshow bovenaan dit artikel.