De politie, uw Whatsapp-vriend?

Afgelopen maandag kon je dit in de pers lezen:

‘Waarschijnlijk zo een voos wijf, beter stuk of 10 ballekes op schieten.’

Als reactie op het bericht dat een 14-jarig meisje neergeschoten werd in een Antwerpse jeugdinstelling door een Snel Respons Team.

En na de aanslagen in Parijs vorig jaar de volgende reactie: ‘De keet afsluiten en van binnenuit uitzuiveren. Politie en leger zij aan zijn. Gedaan met lullen. Tijd om te handelen.’

Of nog: ‘aantal baardapen gesignaleerd’

‘Aantal baardapen gesignaleerd’ (Whatsapp-bericht)

Deze seksistische, gewelddadige en racistische reacties zijn niet van een groepje pubers, maar van politieagenten. Meer precies gaat het om Whatsappberichten van een 25-tal (!) leden van de Antwerpse politiedienst die instaat voor de bewaking en transport van gevangen. Deze ordehandhavers zijn terwijl u dit leest nog steeds aan de slag terwijl een van hen zelfs de geheime locatie van de ­machinegeweren deelde en een ander liet weten waar het sleuteltje van de kast met MP5’s (automatische machinegeweren) lag.

Dit jaagt mij als burger, vrouw, dochter van Marokkaanse ouders en moeder de stuipen op het lijf. Niveau vier, als ik het in terreurnormen moet uitdrukken!

Ja, maar wacht eens even. Het gaat toch om enkele rotte appels hoor ik u denken? De top van de politie zal dit wel aanpakken. Helaas, de beruchte Whatsappgroep werd besproken op een dienstvergadering in aanwezigheid van twee commissarissen die aan het hoofd van het GEOV-team (gerechtshoven en overbrengingen) staan en mededeelden dat de groep niet zo gesloten was als ze zouden denken. Niets. Over. De. Inhoud.

Kan de Antwerpse politie geloofwaardig aan meer diversiteit in het korps werken met steeds weer zulke schrijnende feiten?

Als ik zo’n geradicaliseerde agent zou zijn, hoor ik luid en duidelijk: zo’n gedrag kan zolang het niet te zichtbaar is voor externen.

Kan de Antwerpse politie geloofwaardig aan meer diversiteit in het korps werken met steeds weer zulke schrijnende feiten? Vorig jaar had je de “Bende van Mega Toby” die gewelddadig te werk ging en Antwerpenaren zonder papieren afperste en in mekaar sloeg. Er was ook het vertrek van Jinnih Beels die jarenlang hét gezicht van de strijd tegen racisme binnen het Antwerpse politiekorps was. Zij liet aan verschillende collega’s weten dat de heersende cultuur binnen de politie er één is van “wij de politie” tegen “zij de allochtonen”. Het onderzoek van comité-P bevestigt een angstcultuur binnen het korps om vormen van racisme en discriminatie te melden.

De eerste taak die we als burgers hebben afgestaan aan de overheid is om voor onze veiligheid te zorgen. Maar ik hap naar adem als een dienst die daartoe het geweldsmonopolie bezit, zulk gedrag vertoont. Dan voel ik me zeer onveilig.

Het racistisch en seksistisch geweld van een minderheid binnen het Antwerpse korps wordt gelegitimeerd door polariserende mediapersoonlijkheden en politici

Ik weet het, het gaat waarschijnlijk om een minderheid binnen het Antwerpse korps. Maar hun racistisch en seksistisch geweld wordt gelegitimeerd door polariserende mediapersoonlijkheden en politici die na aanslagen in Parijs beweren dat er moslims aan het dansen zijn in Brussel, wat erna ontkracht word. Die het nieuws halen door om het strafst uit te halen naar “de allochtoon” of “de moslim”.

Ik, mijn man, mijn dochter, mijn ouders, broer en zussen, allemaal potentieel gevaarlijk, voelen ons hoe langer hoe meer ongewenst in een klimaat van valse, alternatieve feiten. In dat klimaat ben ik altijd zelf verantwoordelijk en niet de structurele discriminatie die in heel wat instellingen aanwezig is (en dus niet enkel bij de politie).

Windowdressing

Zal Bart De Wever, hoofd van onze politiedienst deze keer wel zijn verantwoordelijkheid nemen door een externe audit te laten uitvoeren? Door alle pijnpunten echt naar boven te laten komen en die grondig aan te pakken? Door intensievere vorming en begeleiding van politieagenten, maar eerst en vooral door serieuze sancties op te leggen voor politieagenten die over de schreef gaan. Nu leeft het idee dat je met alles wegkomt. En is het diversiteitscharter pure windowdressing.

Racisme en ethnic profiling zijn de echte kanker in de samenleving

Ik weet dat angst een slechte raadgever is en ik heb het gevoel dat ik omringd ben door heel wat mensen die gaan voor verbinding en die samen met mij opkomen tegen discriminatie. Maar dit is niet genoeg. Het beleid moet dringend verstaan dat racisme en ethnic profiling wel aanwezig zijn en dat ook hard aanpakken. En beseffen dat dit de echte kanker is in de samenleving waardoor er heel wat talent onderbenut blijft en het samenleven in gevaar brengt.

Ik hoop dat mijn dochter in mijn stad kan opgroeien zonder angst voor identiteitscontroles of om weggevoerd te worden na een betoging tegen racisme of angst voor geweld omdat je bij een minderheidsgroep behoort waardoor je verhaal geminimaliseerd wordt, angst om als terrorist bekeken te worden en tegelijkertijd zelf ook angst hebben voor terrorisme, maar dit niet luidop kan zeggen, of angst om geen appartement te vinden of een job omdat je toevallig een speciale naam hebt of een hoofddoek draagt. Daarom eis ik van mezelf en mijn omgeving dat onze keuzes onze hoop reflecteren en niet onze angsten.